Ξέρω πως τα μάτια σουεξόρισαν το πρόσωπο
που αιφνιδίαζε τα όνειρα
σε άτακτο χρόνο.
Προσπέρναγες άναρχα
με αργόσυρτα βήματα
τη σκάλα
για ν' ακουμπήσεις
άλλη μια φορά
το τέρμα ενός χάρτη
που έδειχνε πάντα τον βορρά
από τις ανάσες
σε κουλουριασμένα αισθήματα.
Η ζήλια... φτώχαινε
κι η πόρτα κλειστή
μήτε τα παράθυρα άνοιγαν.
Γύριζες όμως
για να χορτάσεις
καπνό που δεν κάπνιζες,
μάσαγες φύλλα
όρθιος στα σκαλιά
ικετεύοντας τους Θεούς
να βρεις ένα στόμα
για να φιλίσεις.
19 σχόλια:
μάσαγες φύλλα
όρθιος στα σκαλιά
ικετεύοντας τους Θεούς
να βρεις ένα στόμα
για να φιλίσεις.
TI NA PW.....
OTAN SE DIAVAZW EINAI SAN NA VLEPW THN ZWH MOY SE STIXOYS...........
μέσα του!
καθ οποίο τρόπο
το κλίκ
...φιλιά idanik;a
ικετεύοντας τους Θεούς
να βρεις ένα στόμα
για να φιλίσεις.
Σήμερα μου άρεσε αυτό.. :)))
Καλημέρα.
..Αργά βήματα στη σκάλα,
προσεκτικά.
Με αισθήματα κι ανάσες
τυλιγμένες στα σπλάχνα.
Κι οι ζήλειες; - όχι,όχι
στενεύουν τους χάρτες και τα όρια
Στις πόρτες γυρνούν τα μάνταλα
και τις σφραγίζουν.
Κι αποστραγγίζουν
τις υγρασίες της ζωής
και τους χυμούς απ τα χείλη ...
.. μια καλησπέρα
Μάτια Νύχτα
Πρόσωπο καρφωμένο στο χάρτη
Μετράς με πόθο
αίμα κερνάς
και φεύγεις
μόνος
στον ουρανό περνάς
κι ούτε πόρτες, ούτε παράθυρα
κοιτάς
με δάκρυα πλένεις
την Άρνηση
με αυθάδεια την πίστη,…
καλησπέρα Σοφία
foberes eikones... Yperoxo! kalhspera :)
Και θα συνεχισει να ικετευει...
Πολυ ομορφο Σοφια
Μου "μοιάζει"...
Του άρεσε να ζωγραφίζει. Ήταν καλός σ' αυτό. Άρχισε να ζωγραφίζει κάγκελα και να τα στήνει τριγύρω με ζήλο. Ώσπου κλείστηκε μέσα τους. Μέσα στο κελί που έφτιαξε ο ίδιος. Καμιά πόρτα ανοικτή. Κανένα παράθυρο. Μόνο μερικά μασημένα φύλλα σκορπισμένα στο πάτωμα και μια σπασμένη πυξίδα να δείχνει κολλημένη τον βορά..
Φιλιά :)
Η αέναη Ικεσία της ύπαρξης που εξόριστη πλανιέται να βρει το νήμα να οδηγηθεί στη μόνη παρηγοριά.Το ανθρώπινο άγγιγμα.Νάσαι καλά Σοφία να δημιουργείς.
Πάρα πολύ ωραίο. έχει μια θεατρικότητα και μία συνειδητοποίηση που το κάνουν μαγικό.
Προσπέρναγες άναρχα
με αργόσυρτα βήματα
τη σκάλα
για να ακουμπήσεις
άλλη μια φορά
το τερμα ενός χάρτη
που έδειχνε πάντα τον βοριά
από τις ανάσες
σε κουλουριασμένα αισθήματα.
Υπέροχο!!!
Πάντα στο τέρμα ενός χάρτη,
ο έρωτας που έφυγε,
αφήνοντας πίσω
ένα σπασμένο βιολί,
στις διαλυμένες χορδές του,
οι νότες μιας νύχτας
ψυχή που ντύθηκε το μαύρο,
ή ο έρωτας που έρχεται,
σκορπώντας ροδοπέταλα φωτιάς,
τα πάθη των αγγέλων,
που αγγίξαν μια νύχτα,
το κόκκινο στα όνειρα μας...
Καλό σου απόγευμα!
επειδή κι εμένα το τέρμα
του δικού μου χάρτη δείχνει
το βορρά
ανασαίνω αυτό και το εισπνέω
με συγκίνηση καθαρή
μου αρέσει πολύ και η καινούρια εικόνα της θάλασσας και τα χρώματα...
με γεια!
να είσαι καλά κοριτσάκι
σε φιλώ πολύ
σου στέλνω τρυφερή καλημέρα
Μια αντιφαση των συναισθηματων νιώθω σε όλο το ποίημα.
Από αυτά που συνήθως κυριαρχούν μεσα μας, δίχως να θέλουμε να τους αναγνωρίσουμε τη δύναμή τους.
Όμορφη γραφη!
Καλό σου απόγευμα!
το κακό είναι ότι το βρήκα εξ' αρχής... πριν κάνω το ταξίδι... σαν έναν οδυσσέα που ανακάλυψε πως η ιθάκη είναι μόλις το διπλανό του νησί...
Πάντα τον δικό σου καπνό αποζητώ... από τα χείλια σου... για αυτό και έκοψα νωρίς το κάπνισμα... ποτέ δεν στο είπα όμως...
Στην πραγματικότητα ο χάρτης δεν ήταν παρά μια πρόφαση... ούτε αυτό στο είπα...
Εξαιρετικό κείμενο!
Αξιοπρεπέστατη σελίδα!!
Μπράβο Σοφία Στρέτζου!!!
"Νοσταλγός της φυγής προς τα μπρος
σ΄ανταμώνω στα σύννεφα
να ραίνεις με στίχους τα άστρα.."
Καλησπέρα Σοφία
των εξαίρετων στίχων..
Kalo mina,se proskalw sto blog mou.
Τουλάχιστον δεν ξέχασε, πεθύμησε τη γεύση του φιλιού στο στόμα...
Σας καλώς ορίζω φίλοι μου στη άνοιξη μαζί με πολλά πολλά ευχαριστώ για τις λέξεις σας.
Δημοσίευση σχολίου