κι όλους τους κεραυνούς
τους κράτησα
στον συσσωρευτή της ψυχής
για κείνους τους καιρούς
που το ρεύμα
δεν θα διαπερνά το σώμα
για να θυμάμαι
την ένωση του γαλαζοπράσινου
σαν ενώνονται δυο κορμιά
αφημένα στην άκρη
λίγο πριν καούν
από τις λάμψεις τους.
Υ.Γ. Έμπνευση από φωτογραφία Μαρίας Νικολάου.
19 σχόλια:
Έμεινα να κοιτώ το φωτισμένο πέλαγο
των αισθήσεων.
Να ταξιδεύω σιωπηλά στις αστραπές των ματιών σου, και να μαζεύω τις στάλες που βρεχαν το πρόσωπό μου
Εμεινα να κοιτώ, τη ζωή που πέρασε.. τη ζωή που θαρθει..
Επικίνδυνο να συσσωρεύεις αυτές τις ηλεκτρικές εκκενώσεις μέσα σου, Σοφία. Συνήθως βραχυκυκλώνουν κάθε κύτταρο.
Καλή σου μέρα.
ελπίδα και γαλήνη
-(πράσινο και γαλάζιο)
καλό κατευόδιο για ..'άνυδρους' καιρούς ...
Μες στ’απόβροχο της επιθυμίας,
κάτω απ’τα χρώματα του ξαφνιασμένου ουρανού,
ένα τραγούδι ερημικό
που χάνονταν στα βήματά μας,
έκλαιγε απόψε
μες στη νύχτα της καρδιάς μου
_____________
Καλημέρα, Σοφία!
...Και αν ποτέ χρειαστούν... μπορεί και όχι...
Πολύ όμορφο σαν το γαλάζιο μπαίνει στο πράσινο της θάλασσας που τα χωρά όλα μέσα της...
Καλησπέρα Σοφία
"Πέτρα και σκόνη
παίρνω απ' το σώμα σου
ζύμη ακριβή
για να σμιλεύω αναπνοές
και πορφυρά φιλέματα
στους ορειβάτες της σιωπής
και της απέθαντης ανάσας.."
Υπέροχο το εμπνευσμένο σου Σοφία μου..
Να είσαι και να περνάς καλά..
αυτος ο συσσωρευτης της ψυχης πες μου ποσα χωραει...;
και ποσα αντεχει να χωραει...;
τον εχουμε γεμισει θαρρω τοσο πολυ και ακομα βαζουμε...και θα βαλουμε...
νεραιδενια φιλακια!!!
Τι να κρατήσεις απ’ τη βροχή;
Κι απ’ τη στιγμιαία ένταση του κεραυνού;
Κι η θύμηση αρκεί
Να περισώσει
Την έλλειψη απ την ένωση τη μοναδική
Όταν θα έχει μείνει μόνο
Σαν παλιά φωτογραφία, κιτρινισμένη;
Σε κείνους τους καιρούς
Που το ρεύμα δε θα διαπερνά το σώμα
Και μόνο η ανάμνηση θα γεμίζει
Το παρατημένο στρώμα,…
…………………………………………………
όμορφος και πικρός ο συσσωρευτής σου
κι όση πίκρα φέρνει στο νου,
άλλο τόσο μου φαίνεται
ότι κάποτε θα είναι απαραίτητος,…
Την Καλησπέρα μου Σοφία
δυο κορμιά στην ίδια λάμψη, αενάως μαζί...
Όμορφη εικόνα, υπέροχοι αισθαντικοί στίχοι. Μέρα καλή
Όταν η εικόνα γίνεται ποίηση και η ποίηση εικόνα... Υπέροχο, Σοφία.
Χαρά μου που μπορώ να επιβραβεύσω αυτή την προσπάθεια. Σε περιμένει το βραβείο σου, πέρνα όποτε θέλεις να το παραλάβεις.
Πολλά φιλιά :)
Κορμιά που καίγονται
στη μνήμη μου
το σκοτεινό παρόν μου
Σελαγίζουν.
Οποιος ξερει απο αστραπες ξερει και να τις απορροφα
"Τα κορμιά που καίγονται απ'τις λάμψεις τους"...
Μια φωτιά η ένωση των ανθρώπων, φλόγες απ'τα μάτια, από κάθε πόρο του κορμιού...
Και μένουμε να κοιτάμε την ανάφλεξη σαν να έρχεται από άλλο τόπο, μα είναι της ψυχής μας
Kάψε ο,τι σε πονά με τους κεραυνολυς σου
Και μακάρι να σου περισσέψουν
Ευχαριστώ όλους τους καλούς/ες φίλους/ες που πέρασαν και άφησαν τις ανάσες τους. Καλώς ήρθαν και οι νέοι φίλοι/ες με τις όμορφες λέξεις του. Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ όλους/ες.
αισθαντικά ωραία
ποίηση
και ψυχή!
θεά!
την ένωση του γαλαζοπράσινου
σαν ενώνονται δυο κορμιά
αφημένα στην άκρη
λίγο πριν καούν
από τις λάμψεις τους.
ERWTIKOTATO!!!!
Αman, κάλο ειναι μωρέ!
Δημοσίευση σχολίου