Πλήθος

Κι όλο πληθαίνουν
κι όλο βουλιάζουν οι νεκροί
στη θάλασσα των αναμνήσεων
δυό χθες, δυό σήμερα
αύριο πόσες σκιές θα χαθούν
σε ποιές ανάγκες θα υποταχθούν
φαντάσματα, ξεθωριασμένες φωτογραφίες
πράξεις σιωπής που καταργούν το αβέβαιο
πέφτεις πάνω σε τοίχους
σε μια βρύση κλειστή
που δεν μπορείς ν' ανοίξεις
διψάς, φεύγεις ανικανοποίητος
κι όλο γυρίζεις
σύντροφος της φυγής σου
ο δρόμος που αγάπησες
το σπίτι που λάτρεψες δεν υπάρχει πια
νιώθεις ψιθύρους, μα δεν ακούς τίποτα
δεν βλέπεις τα πάθη που σε πλανέψανε
κι είναι τα λάθη έτοιμα, προσχεδιασμένα
όχι από σένα αλλά από μένα
που αγάπησα τα αβέβαια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: