Αύγουστος

Αύγουστος

κι η νύχτα νάναι υγρή

κρυστάλλινη

κυλάει το φεγγάρι

ακουμπά πάνω στις πέτρες

...μόνο εσύ θα μπορούσες

να ζήσεις

αυτή τη νύχτα της πανσέληνος

μονάχη σε τόπους παλιών μυστηρίων

σημαδεμένη

απ' αυτά που σ' αγγίζουν

με τις αλήθειες σου βυθισμένες

εκεί στη θάλασσα της ψυχής

ακροβατείς ανάμεσα

στο ταξίδι της μύησης

κι εκείνο της μνήμης

αθόρυβα κινείσαι

γράφεις συνθήματα σιωπηλά

πάνω στην άμμο

λίγο πριν η παλίρροια φθάσει

απεγνωσμένα ψάχνεις

για χαμένους κώδικες

σε παλιές προφητείες

σε σύμβολα που έχουν σβηστεί

και ποιός να μιλήσει και τι να πει,

σε σκονισμένες κρύπτες

να ψάξεις

για να βρείς το αθέατο

ν' ανασάνεις τους τόπους

ώσπου να δεις

την γοητεία που κρύβει

το ιδανικό λιμάνι

κι εκεί να κοινωνήσεις

τη μοίρα...