τη σιωπή μέσα στη στάχτη των αιώνων
αφέθηκα να περπατώ
εκεί που εσύ πάτησες
προσπέρασα τ' αντίο
όπως τις ξερολιθιές που κρέμονται
στην άκρη τ' ουρανού
χόρεψα τον δικό σου χορό
όπως τα ψέματα
που παγώνουν τ' ακριβό της μνήμης
μια ακατέργαστη ίσως διαίσθηση
προειδοποιεί
τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας
μη μπορώντας ν' αντισταθούμε κι οι δυό
στις τυφλές διαδρομές
σ' ένα χαμένο αγώνισμα!
Τίποτα,τίποτα δεν κερδίθηκε
πριν το νήμα
μια παραίσθηση ευτυχίας μόνο
σαν το νερό που ανασύρεται
από τα βάθη της Γης
απλωμένη μπρος στα θολά σου μάτια
δράστες και θεατές
κουρσάροι και πειρατές
λεηλατήσαμε μιαν αλήθεια
που κρύβονταν στην αλήθεια της Γης
ψάξαμε ως εκεί
που φτωχαίνει η ηθική συνείδηση
ξεκινώντας υποτίθεται από τη ΣΟΦΙΑ
για να φθάσουμε στην ΑΡΕΤΗ
μα εκεί δεν βρέθηκαν
τ΄αστέρια που αναζητήσαμε
μόνον ο πόνος που έβγαζε νότες
κι η ποίηση που έγραφε πόνο
ίσως τελικά ο αληθινός προορισμός
ενός τέλους
πριν το τέλος του κόσμου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου