Μοναξιά


Μια τραγική ακινησία σ' ένα ψυχρό δωμάτιο,
τη σάρκα της φτηνά ξεπουλά,
καπνός τσιγάρων γύρω της
στη μνήμη άστοχα ξαναγυρνά,
οι φίλοι στη δύση,
στην τέφρα οι αναμνήσεις,
τη δύναμή της συνειδητά αφαιρεί,
καταγράφει την έλλειψη επικοινωνίας,
χωρίς ταυτότητα μένει και σιωπά...

1 σχόλιο:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Μιχάλης Γκανάς *Χριστουγιεννάτικη ιστορία*

Μόνος κι η απουσία διάφανη
σχεδόν ορατή
σαν το χιόνι που πέφτει
και παγώνει
στο δικός της το βλέμμα
τότε που θηρευτής αλώνιζε βουνά
και κάμπους και λαγκάδια
τώρα ένα θήραμα βουβό
κλαίει τη λυγερή
μπροστά στο τζάκι
……………………
μόνο η φλόγα έμεινε
σύντροφος πιστός
κι ευχή του ανταλλάσει…

Πως μας εμπνέουν τ’ όμορφα ποιήματα…
ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

στις 9/13/2008 9:24 am