Χωρίς να το θέλει βρέθηκε σ' ένα άλλο δρόμοκοίταζε απορημένη
πρώτη φορά μόνη σε μια άγνωστη συνοικία
άρχισε να κλαίει
έψαχνε να δει που βρισκόταν-
δεν τα κατάφερε
το βάρος δεν έλεγε να της φύγει
φούσκωνε η καρδιά της.
Στήθηκε σ' ένα τοίχο
άναψε τσιγάρο
θάθελε να πιεί έναν καφέ
αλλά δεν έβρισκε καφενείο.
Αν και βράδυ
φόρεσε τα μαύρα της γυαλιά
δεν ήθελε να βλέπουν τα δακρυσμένα της μάτια.
Αυτή η τεταμένη φθορά την κούραζε
δεν μπορούσε ν' αποβάλλει ένα μέρος του εαυτού της
δεν τολμούσε
κι όμως η καρδιά της χτυπούσε πάλι
σαν να περίμενε
τη σιγουριά των χτύπων μιας άλλης καρδιάς.
Δεν ήθελε να κυβερνήσει ούτε να κυβερνηθεί
ήξερε πως ήθελε μόνο να ζήσει.
΄Αρχισε να περπατά
κάποιος της πέταξε μερικές βρώμικες κουβέντες
λύγισε-
δεν πρόλαβε να συνέλθει
και το πρόστυχο βλέμμα ενός δεύτερου
που την έγδυσε άπληστα
τη σκότωσε.
΄Ετρεχε γρήγορα
φοβισμένη ήθελε κάπου να κρυφτεί
ευτυχώς βρήκε ανοιχτό ένα μπάρ
ζήτησε ένα δυνατό καφέ
άναψε κι άλλο τσιγάρο.
Ληστεύτηκε, ληστεύτηκε αναπότρεπτα
μια ασήμαντη φλόγα ανάβει τη σκέψη της
προσπαθεί ν' απωθήσει τη φωτιά
που της καίει το νου
τα τετριμμένα που τη σωριάζουν λιπόθυμη.
Εύθραυστη σαν σταγόνες βροχής
παρασύρεται απ' τη μουσική
μα πάλι δεν υπάρχει διέξοδος
μια παραμορφωτική εικόνα
μπρος στον καθρέφτη του μπαρ
χωρίς συγκεκριμένο πρόσωπο
μόνο τα χέρια παλεύουν με το ποτήρι
και το βλέμμα πέφτει στις ουλές όλου του κόσμου
φυγοδικεί κάτω απ' τα φώτα
μα αυτό δεν φτάνει.
Θάπρεπε να παραδοθεί συνειδητά
αντί να αγωνίζεται
για μια άφθαρτη αγάπη
που όμως πεθαίνει
από μια προκλητική σιωπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου