να τη θανατώσεις
κι ύστερα πάλι να παρακαλάς για ένα αύριο
μπορείς τον πόνο να ξεγελάσεις
κι ύστερα πάλι να ψάχνεις
σ' όλης της γης τις φωτιές για ένα θαύμα
μπορείς να δεις λευκά χρυσάνθεμα
ν' ανθίζουν στους δρόμους
κι ύστερα πάλι ν' ανέβεις στο πάλκο
να παίξεις, να κλάψεις, να αναιρέσεις
και μέσα στις τρελές σου αναζητήσεις
να βρεις την έξοδο κινδύνου
δεν ήξερες πως ήσουν ευτυχισμένος
κι ας χόρευες πριν γυμνός μέσ' τη βροχή
όταν αγκάλιαζες τα όνειρα
όταν συγκινημένος άνοιγες ένα γράμμα.
Τώρα είναι αργά την τρύπια καρδιά μου
να κοιτάς
σαν ψάχνει αυτό που γυαλίζει σε στιγμές αιχμής
είναι αργά πιά να γίνεις ο μάγος
σε μια πραγματικά παράξενη διάσωση
και να επαναλάβεις πληκτικά
ότι σου έχω πει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου