Τώρα τι περιμένεις απ' το κενό
που αγκαλιάζεις
κι αν την καρδιά σου με αίμα πυροβολάς
μήπως θαρρείς πως είναι κακιά η μαχαιριά
ή η σιωπή που ερήμαξε, αφάνισε, αντάλλαξε
κανείς δεν έμαθε με τι.
Μόνος τώρα τα δόντια σου σφίγγεις
και τα χείλη πονάς
μια φωτιά που πάντα σου καίει τη μνήμη
ψάχνεις ακόμα για χνάρια ίσκιων
κι ανερμήνευτες ιδέες
που δεν ειπώθηκαν πουθενά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου