Απροσπέλαστοι δρόμοι
Τους
απροσπέλαστους δρόμους
της εγκατάλειψης
και της θλίψης
κανείς
δεν θέλει να τους διαβεί
πικρές
αγωνίες συντροφεύουν
βήματα
εποχών που αλλάζουν
τη ροή
μιας καθημερινής ιστορίας
και κάθε
απόγευμα στην αυλή
με το που
γέρνει ο ήλιος
ευσπλαχνίζονται
μετανοώντας
την έλλειψη θάρρους
ν’
αγαπηθούν με το κύμα
στο φεγγαρόφωτο
νανουρίζοντας
το αναπότρεπτο
