Οι Ποιητές δεν μένουν πια εδώ
Κι εγώ που τόσους τάφους προσκύνησα
παραβιάζοντας το απαραβίαστο
στις γραμμές λέξεων που άφησαν πίσω τους
στους ψιθύρους που μάτωναν αισθήσεις
στις αθέατες ανάσες που ονειρεύτηκαν,
επινοούσα λυτρωτικές αποδράσεις
μέσα σε τακτοποιημένους στίχους και άθικτες σκέψεις
από το παρανάλωμα του χρόνου.
Οι Ποιητές δεν μένουν πια εδώ.
Τόσα βράδια ξενυχτούσα
αναζητώντας μέσα σε λέξεις ματαιώσεις
(μόνη ματαίωση η δική μου με κείνο το υγρό δάκρυ)
πουθενά δεν τις βρήκα.
Μόνο μια επίμονη αναμονή
βαλσαμωμένη επιθυμία που ζωγράφιζε επιστροφές
ανέγγιχτης απουσίας
που ούτε ο άνεμος τόλμησε να αγγίξει
την ήχησή της
από την τρικυμισμένη φυγή της.
Οι Ποιητές δεν μένουν πια εδώ!
