Αφήνεσαι…
στην
παλίρροια της σκέψης
για
να μην λιμνάζει σε βάλτους
απραγματοποίητων
ονείρων.
Ξέρεις
καλά πως…
δεν
διασώζεται η ύλη
που
άυλη πια σέρνεται
στις
κατακόμβες ονειροδοχείων,
με
μαύρο μελάνι σχεδιάζει όρια
ταριχεύοντας
ακατάληπτες φλυαρίες
σε
μέλλοντα χρόνο.
