Στου
καιρού τη μελαγχολία
σώματα
αγγίζονται
κάτω
από της ζωής την ομπρέλα.
Βρέχει…
λάσπη!
Τα
πρόσωπά τους λερώνονται!
Τι
να σου κάνει μια ομπρέλα
στα
αναφιλητά της μέρας
όταν
λασπιάζει η βροχή
σταγόνες
λύπης;
Μόνον
τα μάτια αντιστέκονται
ανοιγοκλείνοντας
βλέφαρα
στη
βρόχινη απαισιοδοξία.
Πόση
ρέουσα θλίψη
να
αντέξει μια ομπρέλα;
