Ένα
δάκρυ ανάμνησης
κυλάει
στις όχθες της λήθης
επικεντρωμένο
στη ροή
στην
υπόσχεση
πως
θα αποκρυπτογραφήσει
το
χάρτη της διαφάνειας
στις
ανισόποσες διαιρέσεις
των
συναισθημάτων.
Ένα
δάκρυ θνητό
πασχίζει
να
διατηρηθεί στο φράγμα
που
αιχμαλωτίζει
εαρινά
ηλιοστάσια
στη
δίνη
μιας
αόρατης ακαμψίας.
Να
εμβολίσει και να εμβολιθεί
με
εξομολογητικές αναφλέξεις
στα
περιβλήματα της αθωότητας
που
καίνε πόνους
στα
αναφιλητά της μνήμης.
Ένα
δάκρυ
αναλύει
σιωπές
αναπολώντας
ανίατες
εκχύσεις
κυτταρικού
νόστου
στην
αλμύρα
της
απουσίας σου.
