Δεκαπέντε βήματα
στων ματιών τη βροχή
στην αστάθεια λυγμών
που νικήθηκαν από την
δραπέτευση
στεναγμών άναρχων
στα συννεφιασμένα τοπία
της υπομονής.
Ποια εγκαρτέρηση
ξοδεύτηκε
σε αξόδευτες διαδρομές
λύπης
σε ατέλειωτα φθινόπωρα
θλίψης;
Δεκαπέντε μόνο βήματα
δεν μπορούν να φέρουν
εφησυχασμούς
σε αδιάβατους δρόμους
σε απάτητα χώματα
για να διαρκούν
παρηγορητικές λέξεις
στη λευκότητα ονείρου
στους χρωματισμούς
γαλήνιας θάλασσας.
Αρκούν δεκαπέντε βήματα
για να πληγώσεις άλλη
μια φορά
και άλλη μια φορά να
χρεώσεις
μοναξιά αταξίδευτη σε
θαμπωμένα τοπία
σαν θα επιβιβάζεσαι μόνος
ξανά
με ανομολόγητους ναύλους
για την χώρα των
συναισθημάτων.
