Πάλι απόψε θα φορέσω
το πουκάμισο της απουσίας σου,
θα ακροβατώ
στη νοσταλγία του νερού
που έφερνες στις χούφτες
για να ξεδιψάσει η απορία
μήπως και λυθεί ο γρίφος
που επιμένει
να σπαθιστεί δεσμός γόρδιος
για να έρθει η λύση,
πλαστογραφώντας αλήθειες
στα αινίγματα του απείρου
στα αθροίσματα θραυσμάτων
από κρυστάλλους που έσπασαν
σαν διαστέλλονταν μνήμες
στους συνοικισμούς του ονείρου.
Μη με αναζητήσεις σε γραφές
που γδέρνουν την αμφιβολία
στης απελπισίας τα μέρη.
Έπαψα να κατοικώ στο αδιάφορο,
ξεκινώντας ταξίδι
για τη χώρα της λήθης.
