Θα μιλήσουν τα μάτια
με τη γλώσσα της θάλασσας
όταν η ψυχή αφουγκρασθεί ήχους
αφού πρώτα ενδυθεί πέπλο ονείρου
λειαίνοντας το φεγγάρι αισθήσεις
στην αιωνιότητα.
Ναρκωμένες λέξεις θα ξυπνούν
στον αφρό της παραίσθησης
με καθαρτήριες ανανήψεις
στους βωμούς νοσταλγικών θραυσμάτων
σαν ταξιδεύουν με ανοιγμένα πανιά κόκκινα
σε μελλοντικές ενσαρκώσεις πάθους
ψηλαφώντας αδιέξοδα σε κλειστά χείλη.
Γι’ αυτό σου λέω:
Μη με ψάξεις
στην αθροιστική θρήνων
ναυαγισμών ωκεάνιων!
Αντέχω ακόμα να συνομιλώ
με τη γλώσσα της θάλασσας.
