Ακόμα ξοδεύω το γαλάζιο της θάλασσας
σε αξόδευτους κυματισμούς βλεμμάτων
ατενίζοντας το ελάχιστο φως
ταξιδιών αξεκίνηστων
με άφθαρτες ανάσες φθαρτών ονείρων
και ανερμήνευτων αγγιγμάτων
εξευμενίζοντας φιλιά ανέγγιχτα.
Ωστόσο, δύσκολο είναι
να αποφασίσει κανείς
ποιο δρόμο θα πάρει, για να βγει
στον Παράδεισο…
Μα,
αν είναι να ταξιδεύω,
άφησέ
με να ταξιδεύω
με
μοναδικό χρώμα
το
κυανούν της ουτοπίας
που
ακουμπά στη χώρα
των
ματιών σου !
