Πώς να συλλέξω
το κόκκινο του ουρανού σου
στις διαπιστεύσεις δειλινών που μαγεύουν αισθήσεις;
Αναποφάσιστα σύννεφα
ζωγραφίζουν απροσχημάτιστους τριγμούς
σε αυτοκτονικά ύψη
με αδιευκρίνιστα υστερόγραφα
στα μελλοντικά λεξιδρόμια
ποιητικών καταθέσεων.
Είναι που αγαπώ
το ανέφικτο !Υποψιάζομαι…
πως σε εμπεριέχει
το κόκκινο μιας ματωμένης δύσης
στο ελάχιστο του ήλιου
που δύει το μαγεμένο μας όνειρο
την ώρα που ταξιδεύει στην ευπρέπεια
όταν όλοι οι άλλοι
κοιμούνται…
