Ψηλαφίζουν την απελπισία
ανατριχιάζοντας στην ιδέα αποχαιρετισμών
συνθλίβονται από αποσκευές αταξίδευτης μνήμης
ανεκπλήρωτου ταξιδιού στα περιγράμματα της ανάμνησης
με ανεπίστροφους γυρισμούς
στην αβάσταχτη μοναξιά ονείρου
που ξαφνικά ορφάνεψε
στα αναγνωστικά της λύπης.
Τίποτα δεν περισσεύει
στους αυτόχειρες της θλίψης
κι ας μεγαλώνει η απόγνωση
από τα πολλά «γιατί» και «πρέπει»
στη γεωγραφία της λήθης.
Τους χόρτασαν απύθμενοι συμβιβασμοί
σε πηγάδια προσχεδιασμένων αναχωρήσεων
στην αφή σιωπής αυτοδίδακτης
ανεπούλωτων ουλών ονείρου
προσπαθώντας με λυγμούς να διασπασθούν
κάθε φορά που σέρνονταν
σε ερείπια γκρεμισμένων μύθων.
