Τις νύχτες μυστικά η ποίηση
αντιγράφει σιωπές
κρυφακούει όνειρα αποσιωπώντας
ήχους
την ώρα που δραπετεύουν αχάραγα
στη κοιμισμένη πόλη.
Ιχνηλατεί αθάνατους θανάτους σε
χάλκινους ύπνους
στη μυθολογία μιας
ασημαντότητας που γίνεται σημαντική
αντικρίζοντας το μέλλον
κατάματα
κι ας συναντά την απάθεια.
Ακόμα ελπίζει… σε πορφυρά
αγγίγματα
κεντώντας με κόκκινη κλωστή… γράμματα
από του κόσμου τη λάβα
για να νικήσει τη φθορά που ο
χρόνος φέρνει
στις αδοκίμαστες πλεύσεις…
