Ανύπαρκτα χείλη (Μαρία Νικολάου – Σοφία Στρέζου)

Ανύπαρκτα χείλη

(Μαρία Νικολάου – Σοφία Στρέζου)

Μαρία Νικολάου

Ανύπαρκτα χείλη
ζωγραφίζουν τη νύχτα μου
Αποστηθίζω φτερουγίσματα πουλιών
στο τζάμι επάνω
Δίνομαι στον άνεμο

να με ταξιδέψει
σε πόλεις Αρχαίων χρόνων,

στης Βαβυλώνας τα πετρώματα
να περπατήσω.

Κοιμίζω τ’ όνειρο.

Το παγιδεύω σε μαντήλι δαντελένιο
να’ χω τα βράδια να ονειρεύομαι
ελεύθερη αρώματα αισθήσεων.

Σοφία Στρέζου

Ανύπαρκτα χείλη

φιλούν φτερουγίσματα σε όρια σιωπής

με πορφυρές πτήσεις

σε γνώριμους σταθμούς δακρύων.

Πως έφτασα να τριγυρνώ

παρέα με ανατολικούς ανέμους

ως την Ακρόπολη της μακρινής Βαβυλώνας

μεθώντας αρώματα αρχαίων κρεμαστών κήπων.

Αποκοιμίζω τ’ όνειρο

στα σύνορα εύφλεκτων αποστάσεων

με την ελπίδα πως θα ξυπνήσει η φωτιά

για να φλυαρούν φλόγες

σε ανύπαρκτα χείλη.