Γράψε στον άνεμο
για ’κείνα που κρατήθηκαν όρθια
όταν όλα είχαν καταρρεύσει.
Ετοιμόρροποι δισταγμοί και «πρέπει»
σείστηκαν από παράλληλα «θέλω»
ματώνοντας φόβους
για να γεννηθεί ξανά η ελπίδα
στους τοίχους της άγνοιας,
κι απ’ την αρχή να χτιστεί με την καρδιά
το οικοδόμημα της πίστης στον άνθρωπο.
Τώρα όλοι θα μάθουν ν’ αγαπούν
τον πηλό και την πέτρα
θυσιάζοντας στα θεμέλια
όνειρα ναυαγισμένα και νοσταλγία πνιγμένη
στον αφρό της ματαιοδοξίας
στα άνυδρα τοπία μιας πνευματικής ξηρασίας
όταν φωνές σαστισμένες
λίγο πριν την κατάρρευση της απληστίας
στις αποκοιμισμένες ονειρώξεις
θα μιλούν για αποτίναξη των δεσμοφυλάκων.
Με καινούργια φτερά θα επιχειρήσουν θαρραλέα
επικίνδυνες πτήσεις στο μέλλον
καταρρίπτοντας
την ρητορική ανιστόρητων ρητόρων
βροντοφωνάζοντας:
«Όχι άλλη ταπείνωση»
εξουσιαστές, ρήτορες, δεσμοφύλακες.
«Όχι άλλη θλίψη»
κλέφτες, ψεύτες, δικαστές,
φοροεισπράκτορες ονείρων.
Φτάνει η ώρα που θα λυτρωθούν οι ψυχές
με όμορφες πτήσεις στον άνεμο …
