Πινελιές ανατριχίλας
στο παραμύθι του τέλους
μιας εποχής παράξενης
που βουλιάζει από το βάρος
ανύποπτου χρέους,
ανεξόφλητου
στις διακλαδώσεις ζωής ανεμπόδιστης
στην αιχμαλωσία του χρόνου.
Μαρμαρωμένα λόγια σε σελίδες αθάνατες
σκορπισμένα από αέρα θλίψης
μετρούν συναισθήματα που έφυγαν,
δραπετεύοντας με συνδυασμούς ασχημάτιστους
για λιμάνια ακούρσευτα
επιθυμώντας να κατακτηθούν με λέξεις.
Αμετανόητες των ποιητών οι προθέσεις
τολμούν περάσματα
στις αρνήσεις,
στις καταφάσεις,
στις αντιστάσεις
στην ελάσσονα προσπάθεια
ν' αγγίξουν άλλες ψυχές
στις εκλεκτικές συγγένειες μαζί τους.
