Σε δύσκολες ώρες πνίγεται η μνήμη
με πλωτά φιλιά και χάδια
επιμένουν με σχεδίες
να διασώσουν πλεύσεις,
μ’ ανοιχτό πανί σε υγρές αϋπνίες
στις νυχτερινές κατακλύσεις ονείρων
ράβοντας ανοιχτές πληγές αναμονής.
Φτερά βρεγμένα αγγίζουν
βλέφαρα κλειστά και σιωπηλούς στεναγμούς
στην εντατική των λυγμών
τότε που χάρτες ξεδιπλώνονταν
σε ταξίδια μάταιων προορισμών
με παράξενους ανέμους
σε καλέσματα σιωπής.
