Φθάνει η στιγμή που τα σβησμένα ξαναγράφονται
ενεργοποιείται η ταινία της λήθης
η ψυχή αρχίζει να θυμάται
ο νους αναπολεί αναμνήσεις
σε χρόνους περασμένους
το σώμα πονά ή χαίρεται από την ακολουθία της μνήμης.
Εγκεφαλικά προσπαθεί να κάνει ελιγμούς
για ν' αποφύγει αναβιώσεις
άδοξα ναυάγια που στοίχειωσαν
σε βυθούς ανεξερεύνητους
και τώρα επιτακτικά ζητούν να ανελκυστούν
να καθαριστούν οι διαβρώσεις
κι όλα εκείνα που για αιώνες επικολλημένα
ζούνε την δική τους διαδρομή,
αποκολλώνται κι αρχίζουν να ταξιδεύουν
ξυπνώντας με λωτούς στα χέρια
φυλαγμένους από τότε που ο παράδεισος έκλεισε.
Αν τύχει και συναντηθούμε
μην αφήσεις να χαθούμε
άσε να φέξουμε
εκείνα που έχουμε ζήσει,
να ξεκλειδώσουμε λησμονημένα αγγίγματα
στη ροή της νοσταλγίας.
κι ας μετρήσει αντίστροφα η κλεψύδρα του χρόνου.
Εμείς οι από πάντα αναλφάβητοι
θα μπορέσουμε να διαβάσουμε
ψηλαφιστά,
με την αφή
θα γνωριστούν μεταξύ τους οι φόβοι
κι οι πόνοι
σκαλιστά της καρδιάς θα ξεκολλήσουν
θα γίνουν μπαλόνια
γεμάτα με δικές μας εκπνοές
ελεύθερα θα πετούν σε τρυφερούς ουρανούς
στάζοντας στάλες στο στεγνό όνειρό μας
