Φτερά ακουμπισμένα στο πουθενά βρήκες,
στους ώμους τα φόρτωσες
σχεδιάζοντας πτήσεις με λέξεις,
για να τις βρουν φτερωτοί ταξιδευτές
σε ιερές ενδοσκοπήσεις.
Σταυρωμένο το κορμί, εξόριστο
λατρεύει και λατρεύεται σε κρυφούς ύπνους,
με όνειρα άπιαστα, αγιάτρευτα
ξορκίζει φιλί αφίλητο,
διχασμένο σε βουβές ιερουργίες,
καλεί ήλιο που φέγγει
στο ασύμμετρο του ωκεανού βάθος
που λίγοι μπορούν να δουν
κι ακόμα πιο λίγοι να βρουν,
εκεί που οι παλμοί της καρδιάς κτυπούν δυνατά
σαν δέχονται το ιερό φως.
Υπήρξαν όλα χαρτογραφημένα
στο πτησιολόγιο της ψυχής,
όταν ανοδικά ρεύματα ακολουθούσες
προσπαθώντας ν' αποφύγεις τις συγκινησιακές αναταράξεις
εκείνες που μια-μια έσβησες,
για ν' αποφύγεις κραδασμούς στις νέες σου πτήσεις
πριν ο χρόνος αλλοπαρμένος, τελειώσει..
