Κάποια αστέρια θα σβήσουν για πάντα
σ' άλλα θα λιγοστεύει το φως
κι άλλα θα συνεχίζουν να φωτίζουν
με τον αέναο συμβολισμό τους , τον δρόμο.
Εκείνοι που θα σηκώνουν τα μάτια ψηλά
και ταυτόχρονα θα τα στρέφουν μέσα τους
θ' αγγίζουνε λάμψεις
σε παραγάδια ονειροβασίας διάφανων ταξιδιών
τότε που τα μοιραία δεν θα μαστιγώνουν
μα θα μιλάνε με λέξεις χρησμικές
σαν που παίρνουν τον χρόνο τους,
χωρίς καρφιά να τρυπούν την αναστολή
που τόσον καιρό ως πληγή διατηρήθηκε
σε δρόμους μοναξιάς
που λύγιζαν, ράγιζαν
στην θνησιμότητα απέθαντων συναισθημάτων.
Θα ξεδιψούν με εξηγήσεις
θα βρίσκουν τρόπο να πουν
εκείνο το αμίλητο που αιώνιο έμοιαζε,
μέσα από αχτίνες θα υποδέχονται χαμόγελα
παραμερίζοντας γκρεμούς πτώσεων
φέρνοντας πτήσεις γλυκές σε οροπέδια χαράς
σώζοντας ζωές
που δεν λαθεύουν προσανατολισμούς
δεν αφήνονται σε αυταπάτες και πλάνες
χαράζοντας νέες συναντήσεις στη νύχτα
σε συμπαντικές θάλασσες
εκεί που φωτεινοί ήλιοι μόνον βγαίνουν.
