Θα ξημερώνουν τα όνειρα ασπόνδυλα
στα οστά της αδιαπραγμάτευτης νύχτας
μετρώντας τις απώλειες
όλων εκείνων που μοιράστηκαν την τέφρα
στις σαρκοφάγους των λέξεων,
ήρθε η ώρα
να φουσκώσουν πανιά οι αποχαιρετισμοί
να υψώσουν ποτήρι θλίψης
στα εκμαγεία μιας ματαιότητας διαχρονικής
αποτιμώντας την τιμή που δεν έδειξαν
τον σεβασμό που καταρρακώθηκε απορριπτέος
χωρίς μια δικαιολογία
έστω ένα ξέσπασμα,
ή μια φωνή.
Σιωπηλά πάρθηκαν μονομερείς αποφάσεις
για να κερδίσουν αυτοδύναμη ανεξαρτησία
σε πτήσεις πικρές
στα σβησμένα ονειροδρόμια
που χάνονται σε λησμονημένες φωτιές
στους χάρτες της φυγής
ανύπαρκτων προσανατολισμών
εκείνοι οι λωτοφάγοι, που σκιές κυνηγούν
στα κελιά της καρδιάς
για να πιστέψουν
για να κυριαρχήσουν
σε αθάνατο θάνατο.
Οι ποταμοί σταμάτησαν να σκέφτονται
πως τα νερά θα κυλήσουν
έγιναν δάκρυα
σε σημαδεμένα πρόσωπα
που δεν γυρίζουν πίσω στο λίγο
αφού το πολύ έδωσαν σε στιγμές που έφυγαν
ενταφιάζοντας οριστικά τα ασπόνδυλα όνειρα.
