Βαδίζουν οι έρωτες
σε αναθυμιάσεις μνήμης
σε πρόσωπα που σκόρπισαν
κομμάτια φεγγαριού έκοβαν
για να χαρίσουν τη λάμψη
σαρκώνοντας επιθυμίες
με πλεύσεις στα όμορφα
που γέννησαν τα αισθήματα
και πτήσεις σε αταξίδευτα όνειρα.
Στάζανε λέξεις από κορμιά ιδρωμένα
και δάκρυα έπλεναν ψυχές πληγωμένες
στα χαρακώματα σκοτεινών διαδρομών
τότε που σύννεφα σκέπαζαν
να μην κρυώνει ο αέρας μοναξιές
όταν αντάμωναν κάτω από ίδιο ουρανό
τυλίγονταν μαγικά με σεντόνι πεθυμιάς
οι καθρεφτισμοί μιας ανατολής
που κράταγαν μέρα και νύχτα.
Τώρα οι έρωτες νοσηλεύονται
σε δύσες που έδυσαν οριστικά
με διανυκτερεύοντες πόνους
με νύχτες να τραβούν τ' αστέρια
ικετεύοντας να φανεί η μέρα.
