Κερασμένα απογεύματα


Η σκιά σου μόνιμος συνοδός μου
σε κερασμένα απογεύματα
σε νύχτες κρυφές
που ανασαίνουν στο φως
στη μουσική
στις λέξεις.

Χορεύουν τα λάθη τις ενοχές
που χτίστηκαν πάνω στην πέτρα
κι η πέτρα έγινε άμμος
κύλησε στον χρόνο
στην αλήθεια που αρνηθήκαμε
στους πειρασμούς που λαξεύτηκαν
στις συνομιλίες που δάκρυσαν το ανέφικτο
στα όνειρα που την χίμαιρα έκλαιγαν
γιατί σε δίχτυ πιάστηκε.

Ήθελα ν' αρχίζαμε από το Άλφα-(Α)γαπώ
και να τελειώναμε πάλι στο Άλφα-(Α)γαπώ
χωρίς ενδιάμεσους σταθμούς
στο οδοιπορικό της αλφαβήτου
μα στην παραμεθόριο των σπασμένων ματιών σου
θ' άφηνα για το τέλος μόνον ένα Φι-(Φ)ωτιά.