Διαλεκτική του Πόνου (Μαρία Βογιατζή - Σοφία Στρέζου)

"ο πόνος νίκησε πάλι" ( Γιώργος Ανδρέου)


Μ.Β. Πάντα ο πόνος μας νικά...

Σ.Σ. Να μπορούσαμε να τον αντέχουμε...

Μ.Β. Είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Σ.Σ. Πάντα ζωντανοί να παλεύουμε
να νικήσουμε
κι όχι να μας νικήσει...
αν και κάποιες φορές λυγίζουμε,αντέχουμε...

Μ.Β. Από τις στάχτες μας
κάτι ζωντανεύει...

Σ.Σ. Σκορπάμε την στάχτη στον άνεμο
κι ανάβουμε καινούργια φωτιά
αυτή είναι η ζωή
κι εκεί μας πηγαίνει...

Μ.Β. Μας πηγαίνει...
προσπερνάμε...
ή χανόμαστε...

Σ.Σ. Αναχωρητές σε επικίνδυνες βουνοπλαγιές...

Μ.Β. Τα αδιάβατα φαράγγια μας περιμένουν
με ανοιχτή αγκαλιά
κι όταν τα προσπεράσουμε
φαντάζουν έντονα ακίνδυνα...

Σ.Σ. Εκεί μπορούμε να περπατήσουμε
κι αν χρειαστεί να κατοικήσουμε
δεν υπάρχει κίνδυνος,
το μυαλό ξεγελιέται
κι αφήνεται στις ωσμώσεις του...

Μ.Β. Με τα αρπαχτικά για πιστή συντροφιά
ν' ανοίξουν τα φτερά τους
και να μας πάνε στη φωλιά της σκέψης...

Σ.Σ.Εκεί θα βρεθούμε,
στο κέντρο της φωλιάς που ενεδρεύει η σκέψη
κι εκεί θ' ακούσουμε τον άνεμο
να νανουρίζει τον χρόνο...

Μ.Β. Κι ο χρόνος θα μας θυμίζει
τα καυτά δάκρυα
που χαράκωναν σαν ρυάκια το πρόσωπο
και τα σημάδια που μας δυναμώνουν
εκεί αψεγάδιαστα...

Σ.Σ. Ευλογημένα τα δάκρυα που έπεσαν
κι οι χαρακιές που ακόμα μένουν ανοιχτές
μας δείχνουν τον δρόμο του πόνου
στο άχρονο του χρόνου
εκεί ακριβώς δυναμώνει η ψυχή
εκεί αρχίζει ν' αμφισβητεί
το αψεγάδιαστο του φόβου
καταθέτοντας την ενέργεια
που για χρόνια φύλαγε...

Μ.Β. Η δύναμη της ψυχής και του πνεύματος
κι η σκέψη τροφή της...

Σ.Σ. Έχει δύναμη η ψυχή
και το πνεύμα αναγνωρίζει το μέτρο
που όλοι κρύβουμε μέσα μας...

Μ.Β. Το κρύβουμε...

Σ.Σ. Υπάρχει επίγνωση...

Μ.Β. Αντίτιμο;

Σ.Σ. Το αντίτιμο του εισιτηρίου για το παράδεισο
το ξόδεψα πριν χρόνια
ακόμα τσαλαβουτάω σε λασπωμένους δρόμους
να βρω την άκρη τ' ουρανού
να βρω εκείνες τις φωτοσκιάσεις της σκέψης
που θα μου δώσουν τη δύναμη
να συνεχίσω το ταξίδι
σε άβγαλτους δρόμους
σε ατραπούς οδύνης
σε καινούργια φεγγάρια...

Μ.Β. Κι όμως μια αχτίνα βλέπω δίπλα σου
μαγευτικήπου έχει την δύναμη νάναι κοντά σου
που έχεις την δύναμη
να την φωτίζεις...

Σ.Σ. Την αχτίδα που εισχωρεί
στην χαραμάδα του νου
εκείνη αναζητώ
φωτίζει
και μου δείχνει τον δρόμο
να μη φοβάμαι τα σκοτάδια μου
που πίσω με πηγαίνουν
τότε που έναν ήλιο κράταγα αγκαλιά
με θάμπωσε
κι ύστερα με τύφλωσε
και πια δεν βλέπω τα ίχνη
της μεγάλης διαδρομής...

Μ.Β. Ο δρόμος είναι δικός σου
γιατί τον κυριεύει
το μεγαλείο της ψυχής σου...

Σ.Σ. Ξεδιπλωμένες σκέψεις που ζητούν αποδέκτες
στην διαλεκτική του πόνου,
χωρίς πρόθεση...

Μ.Β. Φτωχές οι λέξεις
από την ψυχή μου
και τις αράδιασα
σε μια ψυχή
που ξέρει
να πονά
να φοβάται
να ζει
να μιλά
γιατί η γύρη του άνθους
που φέρει μέσα της
είναι ανεξάντλητη...