Πικρές συναντήσεις του Σεπτέμβρη

Πικρές συναντήσεις του Σεπτέμβρη
κρατούσαν μόνον ένα όνομα
"θλίψη" την έλεγαν...
αν κι αστέρια
έβρεχε ο ουρανός
εκείνες κράταγαν τις αποστάσεις
μετέωρες σαν σκιές
ηττημένες από τον χρόνο
άμμόκαστρο που διαλύθηκε
από το πρώτο κύμα
που έφτασε στην ακτή.

Δεν περίμενες
πως θάρθει η καταστροφή
κι ας πέταγες στην καμπύλη
του ανέμου
νομίζοντας πως όριζες ασκούς
πως μπορούσες να τιθασεύεις
όλα τα κύματα
που χτύπαγαν το σπιτικό
πούχα στήσει
στην άκρη της θάλασσας
για να στεγάζονται
τα ναυαγισμένα μου όνειρα.

Λίγο πριν η δίνη
με παρασύρει στο βυθό
τολμώ ένα πέταγμα
στα απροσπέλαστα της ψυχής
που αφηγούνται την ακολουθία
μιας ανάγλυφης γοητείας
στη βέβαιη πτώσης μας.