Είναι φορές που οι επιλογές
δεν χωρούν σε λέξεις
σε νύχτες βουβές
σε νύχτες που διαβάζουν γραμμές
και κοιτάζουν τ' αστέρια
σε όνειρα που κάποτε είχανε κατοικηθεί
ύστερα τα φεγγάρια γέμισαν σκόνη
κι έχασαν την λάμψη τους
από κατάρα βαριά
"οι θνητοί δεν πρέπει ν' αγαπούν"
οι νόμοι είναι σκληροί
οι ποινές είναι βαριές
στα αποφλοιωμένα απογεύματα της μνήμης
στα αδιέξοδα των φυλακών
σε τρυπημένα βράδια
με σπασμένες ανάσες
στη γεωγραφία των αισθήσεων
τα χέρια άδεια
περιπολούν...
7 σχόλια:
Κι όμως, η κατάρα των θνητών είναι ακριβώς αυτή, να αγαπάνε..
Έπιασες πινέλα και ζωγράφισες, καλή μου, για άλλη μια φορά.
Φιλιά πολλά***
Oι θνητοί αγαπούν Σοφία...αλλά τις περισσοτερες φορες λαθος ανθρωπο...
οι επιλογες δεν χωρουν πουθενα σαν ειναι ψυχης επιλογες...
και οι θνητοι παντα αγαπουν...μα εκεινοι που απο ψυχης αγαπουν ειναι καταραμενοι να πονουν...
νεραιδενια φιλακια!!!
Στη γεωγραφία των αισθήσεων...
Καλό βράδυ.
Ούτε οι επιλογές, ούτε οι σκέψεις και τα όνειρα χωρούν πολλές φορές σε λέξεις. Αλλά χωρίς αυτές τι θα κάναμε; Μέρα καλή
Ίσως για αυτό τις επιλογές πρέπει να τις κάνει η καρδιά και όχι ο νους...
Υπέροχο... Καλημέρεςςςςςςςςς
τα χέρια άδεια
περιπολούν...
υπεροχη οπως παντα....
Δημοσίευση σχολίου