Σε ποιο σύννεφο
στάζει συναίσθημα
να το κάνω βροχή
για να ξεπλύνει την ψυχή σου
από την χθεσινή βεβαιότητα.
Είναι μικρές οι λέξεις
και δεν μπορούν
αόρατες πληγές να επουλώσουν
σε κρυφούς έρωτες
ξενυχτούν ονειροπολώντας
πονούν σε άδεια κρεβάτια
σκορπίζουν τη στάχτη τους
ικετεύοντας τους θεούς
να ταξιδέψουν
ως τη μυθολογία των ονείρων.
Είσαι μακριά, πολύ μακριά
κι αν δανείζομαι ρούχο που φόρεσες
είναι για να τυλιχτώ
μη καώ απ' τη φωτιά των αστεριών
που πέφτουν στη πόρτα μου
και μπαίνουν
από τα ανοιχτά παράθυρα.
Όσο κι αν λαχταρώ
να γίνω ρίζα στον κήπο σου
χωρίς ελπίδα
πάλι με παρεσέρνει ο άνεμος
γι' άλλη γή
γι' άλλη πατρίδα.
4 σχόλια:
Όσο κι αν λαχταρώ
να γίνω ρίζα στον κήπο σου
χωρίς ελπίδα
πάλι με παρεσέρνει ο άνεμος
γι' άλλη γή
γι' άλλη πατρίδα.
με μια ονειροπόληση θα ζούμε, με μια ανεκπλήρωτη επιθυμία!
κι ό,τι αγαπάμε θα 'ναι μ' έναν τρόπο μακρυά,
όπως θα ταξιδευουμε μες την μυθολογία
των ονείρων..
Γειά σου Σοφία!
Ρίζα γεννήθηκα ουρανέ μ' ακούς;
Ρίζα... κιένα αγκάθι μες στα μάτια κι ακομη να σε φτάσω..
Αυτους τους στιχους μου θυμισες Σοφια απο το βιβλιο "σκοτεινες πορειες βροχής"
και στους αφιερώνω...
Ρομαντικά μελαγχολικες οι σκέψεις σου...
Δεν είμαι παρά ένας πραματευτής του Χρόνου Απο καρδιά σε καρδιά Πουλώ ονείρατα χαρούμενα περνώντας Και με την καρδιά στο χέρι και το χέρι στην καρδιά Γνωρίζω την παράξενη τρυφεράδα που έχουν τα έλη. Πουλώ λουλούδια Πουλώ κλωστή για ράψιμο της σιωπής ΚΑΡΟΛΟΣ ΝΤΟΜΠΖΥΝΣΚΥ μετ.ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΡΑΚΑΣΗ Με αγάπη και εκτίμηση Σοφία μου!!καλό και δροσερό σαβ/κο.
Είσαι μακριά, πολύ μακριά......
Δημοσίευση σχολίου