Μη με ψάχνεις...

Μη με ψάχνεις...
Ακόμα βαδίζω σ' ευτυχισμένες στιγμές
στη διάνυση
από το χθες ως το σήμερα,
χάθηκα
όταν στους μύθους αφέθηκα,
χωρίς απόσταση
από την ιστορία
που χαρτογραφούσε
σημάδια τοπογραφικά
σε μιαν άνοιξη που έλαμπε
από χρώματα και βεγγαλικά Αναστάσιμα.

Δεν είπα τίποτα
κι όμως χώρεσα
σε μια μικρή ιστορία
με ανθισμένες βιολέτες
ύστερα το κενό...

Κι εγώ που τόσο αγάπαγα τις πτήσεις
δείγματα ανέμου
στα χέρια κουβάλαγα
για να σου φέρω
κι ένα καλοκαίρι αληθινό
με στάχυα στα χέρια
κι ανθισμένα γεράνια στις γλάστρες.

Θα με θυμηθείς ίσως αύριο
την ώρα που χρώματα θα μαζεύεις
για να ζωγραφίσεις σκιές
σε δωμάτια σκοτεινά
κι εφήμερα διήμερα
στα ταξίδια της θλίψης
...στα μάτια σου.

19 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κι εγώ που τόσο αγάπαγα τις πτήσεις
δείγματα ανέμου
στα χέρια κουβάλαγα
για να σου φέρω
κι ένα καλοκαίρι αληθινό
με στάχυα στα χέρια
κι ανθισμένα γεράνια στις γλάστρες.


Μ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ!
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΟΦΙΑ!

Μαρια Νικολαου είπε...

κι ανθισμένα γεράνια στις γλάστρες.

Θα με θυμηθείς ίσως αύριο
την ώρα που χρώματα θα μαζεύεις
για να ζωγραφίσεις σκιές
σε δωμάτια σκοτεινά
κι εφήμερα διήμερα
στα ταξίδια της θλίψης
...στα μάτια σου.


ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΡΑΤΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ...ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ...
ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΡΑΝΙΑ ΣΤΗ ΓΛΑΣΤΡΑ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΑΝΘΙΖΑΝ ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ ΜΑΣ.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΠΙΑ ΣΚΙΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΨΑΧΝΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙ.
ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΚΛΕΙΣΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ.

Σοφία... αυτό σου το Ποίημα, είναι το δεύτερο κατά σειρά που με αγγίζει τόσο.
Το πρώτο ξέρεις πιο ήταν.

jacki είπε...

Πω πω Σοφία μου τι όμορφο.. Αρώματα και χρώματα γεμάτο. Βιολέτες και στάχυα.. Άνοιξη και καλοκαίρι..
Καλημέρα σου.

Σταλαγματιά είπε...

Κι αν δεν σε ψάξει εκεί θα είσαι, στην σκέψη, στο κάθε πρωινό!!
Καλημέρα Σοφία μου !!

Roadartist είπε...

...πόσο μου άρεσε..
Χρόνια πολλά Σοφία μου, γεμάτα εμπνεύσεις και αγάπη...

Vaso Mprataki είπε...

Σοφία
Υπέροχο το ποίημα σου μόνο που μας γέμισες με νοσταλγία για το χθές...και δεν ξέρω μερικές φορές αν αυτό το χθές είναι που μας πληγώνει...
Κι ανθισμένα γεράνια στις γλάστρες

Θα με θυμηθείς ίσως αύριο
την ώρα που χρώματα θα μαζεύεις
για να ζωζραφίσεις σκιές
σε δωμάτια σκοτεινά
κι εφήμερα διήμερα
στα ταξίδια της θλίψης
...στα μάτια σου.

τι περίεργο το σχόλιο της Μαρίας Νικολάου είναι το σχόλιο που ήθελα να γράψω και εγώ ,μόνη διαφορά αντι για γεράνια εγώ πάντα λάτρευα τις βοκαμβίλιες αυτές με το βαθύ κόκκινο χρώμα που νιώθεις σαν να κλεβεις κάτι από την φωτιά τους για να ταίσεις τα όνειρα σου...
Άραγε να υπάρχουν στις αναμνήσεις τους τα χρώματα που απλόχερα βγάζαμε από την καρδιά μας για να ζωγραφίσουμε τις καθημερινές στιγμές τους...ή εμείς μόνο ψάχνουμε τα ψίχουλα από περασμένες ευτυχίες και ήταν ευτυχία ή η αυταπάτη της ευτυχίας;

Χάθηκα
όταν στους μύθους αφέθηκα
χωρίς απόσταση
από την ιστορία...

η απάντηση στο πάνω ερώτημα...

Μια όμορφη μέρα να έχεις.

Yiannis είπε...

Στα ταξίδια της θλίψης στα μάτια σου.Πολύ ομορφο το ποίημα σου Σοφία.Η συνειτοποίηση των διαψευσεων κ το αμείλικτο της φθοράς στην ανθρώπινη απόκριση.Καλο σου απόγευμα Σοφία.

Ρένα είπε...

Ομορφοι στίχοι, Σοφία γεμάτοι ανοιξιάτικα αρώματα και χρώματα Πασχαλινά...Χρόνια σου πολλά και με όμορφες πάντα εμπνεύσεις.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

πανεμορφο Σοφακι!
γεματο εικονες και λουλουδια και μυρωδιες...

εκει μεσα χαμενη κι κανεις σε ψαξει δεν θα σε βρει...
ισως οταν αρχισει να μαζευει χρωματα...
τοτε να θυμηθει!

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

Βασίλης είπε...

Όνειρο
Ακατέργαστο πηλό
Τα δάχτυλα άτεχνα άγγιζαν,…
Ξύπνησα μόνος
Χωρίς κανένα ίχνος
Επιβεβλημένου καθήκοντος
Σε ένα άδειο δωμάτιο
Φωτεινό
Λουσμένο στο άρωμα ανθισμένης νεραντζιάς
Σε χρόνο παραδομένο
Στην τύχη άγνωστου αλγόριθμου

Φυγή
Μια σταγόνα βροχής
Που εξατμίστηκε
Στην άδολη θέρμη
Απρόβλεπτου γυμνού πρωινού

ελευθερία

Πως είναι η μέρα
Όταν ανατέλλει ακόρεστη;

Πως είναι η ώρα
Όταν τρέχει αχόρταγη;

Πως είναι η μαγεία
Όταν έρθει απρόσκλητη;

Πως είναι η απείθεια
Όταν δαγκώσει άπληστα;



Στις αγγελίες απολεσθέντων θαυμάτων
Μη με ψάχνεις,…

………………………………………………

Σοφία Καλημέρα
Πάλι ταξίδεψα με την αλήθεια
Και το παραμύθι των στίχων σου
Και γι αυτό Σ’ Ευχαριστώ,…

Albus Genius είπε...

΄Ομορφο είναι ανθρώπινο και αληθινό.

ΑΠΑΘΕΙΑΤΕΛΟΣ είπε...

Μη με ψάχνεις ....αλλά σε βρήκα, για να σου απευθύνω τις ευχαριστίες μου,πρώτη αναγνώστριά μου.Παίρνω από μόνος μου τον αναγκαίο χρόνο,για να εντρυφήσω στα αμαλγάματα της ποιήσεως σου.Να ΄σαι πάντα καλά.

Αναστασία είπε...

Θα με θυμηθείς ίσως αύριο
την ώρα που χρώματα θα μαζεύεις
για να ζωγραφίσεις σκιές
σε δωμάτια σκοτεινά
κι εφήμερα διήμερα
στα ταξίδια της θλίψης
...στα μάτια σου."

"Δεν άντεχες τις φυλοβόλλες νύχτες
που σκαρφαλώνουν στ' αστέρια
κι η μέρα σου κάρφωνε τα σκοτάδια της
στα μάτια μου που σβήνανε
στο σκοτεινό σου βλέμμα
Δεν ήμουν άγγελος κρυμμένος,
μια πεταλούδα που τα φτερά της
χάιδευαν τις χορδές της ψυχής σου,
ήμουνα ...
Ανεπαίσθητες νότες που άγγιζαν
φευγαλέες αισθήσεις
στο πέρασμα μιας σκιάς..."

*Αναστασία*

Φαίδρα Φις είπε...

τα στάχυα του καλοκαιριού
αυτό το ξανθόχρυσο χρώμα τους
μου ασκεί μια έλξη απίστευτη...

μια νοσταλγία με διαπέρασε
διαβάζοντας...

απλώνει η ευαισθησία σου Σοφία
με βαθαίνει...

σε φιλώ
καλημέρα

eva είπε...

Νομίζω ότι είναι από τα πιο λυρικά και εμπνευσμένα σου που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Με ταξίδεψες. Σε είδα να μαζεύεις δείγματα του ανέμου και να γεμίζεις τα χέρια σου με στάχυα άγουρα, είδα τα χρώματα της άνοιξης να ζωγραφίζουν τα όνειρά σου και να πετάς άυλη πάνω στις ευωδιές της. Είδα την έμπνευση ζωγραφισμένη σε λέξεις, είδα τη Σοφία να χάνεται μέσα στη μέθη της ποίησης και να με καλεί να την ακολουθήσω. Ονειρεμένο. Μπράβο σου, Σοφία μου. Υπέροχα ονειρεμένο.

Vaso Mprataki είπε...

Σοφία σου έχω ένα δώρο καρδιάς
από εμένα στο σπιτικό μου...
Ελπίζω να σου αρέσει γιατί το θεωρώ ένα από τα καλύτερα μου ποιήματα...αλλά είναι και ένα από τα πιο αγαπημένα μου...
Ευχαριστώ για μια ακόμα φορά για όλα...
Καλή σου νύχτα.

mauveair είπε...

Αγαπάς τις πτήσεις, χρώματα μαζεύεις, σκοτεινά δωμάτια...
Όλα μου φαίνονται σαν τόσο δικά μου...

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Σας ευχαριστώ που ήσασταν όλοι εδώ.
Θα απουσιάζω.
Ελπίζω να ξανανταμώσουμε σύντομα. Να είστε όλοι καλά.
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όλα.

nikiplos είπε...

Θα με θυμηθείς ίσως αύριο
την ώρα που χρώματα θα μαζεύεις
για να ζωγραφίσεις σκιές
σε δωμάτια σκοτεινά
κι εφήμερα διήμερα
στα ταξίδια της θλίψης
...στα μάτια σου.

Αύριο θα σε θυμηθώ... πάλι... μαζεύοντας κοχύλια στην αμμο... λιγνεύω τα λόγια μου όπως τα βήματα των γλάρων στην αμμουδιά... Στα ταξίδια της θλίψης μου αναζητώ την εικόνα σου... τις αδρές γραμμές της σιλουέτας σου... δεν σε βρίσκω και γυρίζω πάντα στην κλειστή κάμαρη...