που συνωμοτεί
με κλειστά χείλη
με ψιθύρους και μισόλογα
στο μισοσκόταδο
σε ευτελείς πράξεις
που δεν τολμούν
να βγούνε στο φως
σε ξάστερο ουρανό
Σε κιβωτό τα όνειρα φυλάχθηκαν
μαζί με συμπυκνωμένες αλήθειες.
Δεν είναι εύκολο να διασπαστούν
με ταχύτητες αλλότριες
και πλάγια μέσα
να συρρικνωθούν
για να μπολιάσουν παράσιτα
από προσωπικά αδιέξοδα.
Οι δράκοι έδειξαν επιτέλους
το αληθινό τους πρόσωπο
τρυγώντας το μέλι
από ξένες κυψέλες
χωρίς θυσία
στην απόλυτη αυταπάτη
επενδύοντας στο φόβο
σε μυστικές συναντήσεις.
Έμειναν οι παραμορφωτικές φιγούρες
να βυθίζονται
σε παραμορφωτικούς καθρέφτες
επιδιώκοντας τον θρυμματισμό
τη ρευστότητα του συμπαγούς
(που όμως φαντάζει αδύνατο)
Χαρακώνονταν με γυαλιά
η άδεια ζωή τους
μέσα σε συνωμοσία σιωπής...
16 σχόλια:
Και μόνο ο τίτλος με μαγνήτισε..
Πολύ όμορφη τούτη η συνωμοσία σου Σοφία μου.. σιωπηλή μα συνάμα τόσο ηχηρή.
Σοφία υπάρχουν πολλοί που μόνο να μιλούν με τα χέρια ξέρουν και να φιγουράρουν τις δυνατές φωνές τους.Το θεμα ειναι να ακους αυτους που μιλουν με σιωπές ή καλύτερα να μπορείς να τους ακούς . Οχι εσύ ... ο οποιοσδήποτε.
Όλοι μας.
Οι πραγματικά μεγάλοι, είναι αθέατοι.
Οι πραγματικά μικροί , βρίσκονται παντού. Οπου πατάς θα τους βρεις μπροστά σου.
Κι η άδεια ζωή τους -οπως ειπες- ειναι εκεινη που χαράσσει τις φλέβες τους κάθε λεπτό.
Μη μιλάς. Ράψε τα χείλη σου. Ανοιξε τα δάχτυλα μόνο.
Οσα γράμματα ξέρεις ρίξτα σε ένα χαρτί.
Σιωπηλά , με παράθυρα κλειστά και με ψυχή ανοιχτή.
Μην αφήνεις το φως να τυφλώνει τα μάτια ουτε να φωτίζει το πρόσωπο. Την καρδιά σου μόνο αν φωτίζει αρκεί.
(Σήμερα ήμουν σε ένα σπίτι σκοτεινό. Με ένα παλιό πιάνο σε σκούρο χρώμα. Με μια τραπεζαρία παλιά κι ένα σκούρο τραπεζομάντηλο. Ηπια εναν καφέ ελληνικό σε λεπτό πορσελανινο φλυτζάνι.Απο κεινα τα παλιά , τα μικρά με το λεπτοκαμωμένο λουλούδι πάνω στο λευκό.
Κερασμένο σε δίσκο ασημένιο.
Το δωμάτιο σκούρο, γεμάτο ήχους πιάνου που ερχόντουσαν από το βάθος.
Λιγοστό το φως του ήλιου μέσα στο μικρό αυτό χώρο.
Αν έβλεπες όμως τι φως "έλαβα" από τα γράμματα και τη μουσική...
Από την ποιότητα μιας γυναικας που μιλούσε μόνο με σιωπές και με μάτια που κοιτούσαν το πάτωμα...
Από στριμωγμένα βιβλία σε δυο μεγαλες παλιές βιβλιοθήκες...
Μια σκάλα αθόρυβα ανέβαινε στον επάνω όροφο.
Ακόμη πιο σιωπηλός.
Τα πόδια μπερδεύονταν ανάμεσα σε γράμματα.....γράμματα....γράμματα..... και μια ζωή που μετρούσε εκατοντάδες γεράνια σε χρώματα λιλά.
Με συνεπήρε μια κέλτικη μουσική .
Θα μπορούσα ώρες να ακούω αυτην την γυναικα να μιλα με σιωπές .
Κι αυτή ναι… είναι απ τις «μεγάλες».
Εκείνες που όχι απλά λένε , μα πιστεύουν πως «εγώ , δεν γράφω τίποτε».
Από εκεινες που σκίζουν την ψυχή τους και μοιράζουν τα κομματια της σ’ άλλους ανθρώπους.
Εκει Σοφία , δεν υπήρχε καμιά συνομωσία .
Δεν ξερει καν τι θα πει η λέξη αυτή.
Ελαβα ένα υπεροχο δώρο.
Πρώτα απ όλα την αγάπη , που είναι και η πιο σημαντική.
Κι ύστερα ένα πανέμορφο cd με ιστορία θεάτρου.
Θα δεις … και θα καταλάβεις…
Αυτές τις σιωπές λατρεύω εγώ .
Που φωνάζουν μέσα στο σκοτάδι «είμαι εδώ , μα δεν μπορούν να με δουν… παρά μόνο να με ακούσουν»…
Νιώθω πιο πλούσια σήμερα .
Μου χάρισαν μια σιωπή παραπάνω…
Και είχε μια απίστευτη ποιότητα αυτή η σιωπή…
Καλό σου απόγευμα Σοφία
Με το σχόλιό της η Μαρία μου θύμισε τη Σονάτα του Σεληνόφωτος. Ο νέος με τη σιωπή του μας δίδαξε κάποια πράγματα. Κρίμα όμως που αν κι ο ίδιος σιωπηλός δεν αφουγκράστηκε και πολλά απ' όσα του είπε η γυναίκα με τα μαύρα. Η σιωπή του νέου έπεσε στο κενό. Η συνωμοσία της Σοφίας όμως είναι ιδιαιτέρως περιεκτική. Καλό απόγευμα!
Πόσοι άραγε έχουν την ικανότητα να αφουκράζονται όμορφες σιωπές...
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΦΡΑΓΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΙΒΩΤΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΕΣ..Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ..
ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΠΟΙΗΣΗ..
ΤΑ ΕΝΕΧΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ..ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ..
ΠΟΙΟΣ ΤΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ;
ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΜΟΝΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΟΣ..ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΛΟΓΙΑ..ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΛΥ!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!
Πολύ παραστατικός ο τρόπος με τον οποίο εξέφρασες την ενίοτε συνωμοσία της σιωπής.Αυτός είναι ο ρόλος του ποιητή.Να σκαλίζει κ να ανιχνέυει τις μύχιες αποχρώσεις όλων ΄σημαντικών στοιχείων στη ζωή μας όπως είναι η σιωπή
επίτρεψέ μου Σοφία μου
να ξεχωρίσω τους στίχους
Οι δράκοι έδειξαν επιτέλους
το αληθινό τους πρόσωπο
τρυγώντας το μέλι
από ξένες κυψέλες
χωρίς θυσία
στην απόλυτη αυταπάτη
επενδύοντας στο φόβο
σε μυστικές συναντήσεις
οι δράκοι όμως
παριστάνουν ότι απατώνται
ενώ απατούν
και ακόμη πιστεύω
πως είναι θρασείς
μην έχοντας κανένα φόβο
παρά μόνο αυτόν
που ως δύναμη επιχειρούν
να επιδείξουν
σε φιλώ
συνωμοσια μιας σιωπης που επιλεξαμε να μη την ακουμε...
κι ας ξεραμε πως ειχαμε την δυνατοτητα αυτη...
μετα οι φωνες μπερδευονται...ολα μπερδευονται μετα...
η μουσικη υπεροχη!
νεραιδενια φιλακια!!!
Πέρα απο την καλλιτεχνική φύση σου
πάνω απ' όλα είσαι Άνθρωπος!!!
Κάποτε διάβασες για την παιδική φίλη που έχασα... και μου ευχήθηκες να βρω μια φίλη μέσα από την καρδιά σου. Δε σου κρύβω πως δεν πίστευα πια ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο... ναι, είχα φίλες.. μα όχι κολλητή. Σήμερα ήρθα να σου πω.. ότι εδώ και μερικούς μήνες, βρήκα σε μία κοπέλα τη φίλη που πάντα ζητούσα.. και νιώθω πολύ γεμάτη και χαρούμενη. Ήρθα να στο πω, για να δεις πως έπιασε η ευχή σου, που τόσο με είχε συγκινήσει...
Σ'ευχαριστώ πολύ Σοφία μου!
Την αγάπη μου ***
Σοφία βρίσκω το ποίημα σου υπέροχο αλλά επέτρεψε μου να σταθώ στο
εξής στίχο...
Οι δράκοι έδειξαν επιτέλους
το αληθινό τους πρόσωπο,
τρυγώντας το μέλι,
από ξένες κυψέλες,
χωρίς θυσίες΄
στην απόλυτη αυταπάτη΄
επενδύοντας στο φόβο,
σε μυστικές συνσντήσεις.
Δυστυχώς νομίζω ότι η κοινωνία μας ότι είναι γεμάτη από τέτοιους δράκους που πατούν στις ανασφάλειες μας για να τρυγίσουν το μέλι μιας ζωής ή και μιας ψυχής χωρίς βέβαια καμία θυσία από μέρους τους .
Συμφωνώ απόλυτα και με τα σχόλια της Μαρίας Νικολάου.
Καλό σου βράδυ!
Δεν μου χωράνε αναλύσεις …
Μόνο τούτο…
Τι καλά που μπορώ και σας διαβάζω!
Σοφία μου,
σε βρίσκω ενοχλημένη και ίσως θυμωμένη
Δεν ξέρω την αφορμή και δεν χρειάζεται…
Όμως (για μία ακόμα φορά) συμφωνούμε
(Πως τολμώ εγώ να έχω άποψη;… τρομάρα τους)
Φαντάζομαι ότι είναι οι ίδιοι
Πάντα!
«φρονιματιστές» και «επετηριδιστές»
«ο ανυπόφορος συνδυασμός:
άγνοια και (τάχα) εξουσία»
(γραφής; Έμπνευσης; δουλικότητας;)
Δεν ξέρω επίσης, αν μπορούν,
εκτός από φαρμάκι
να γευτούν οτιδήποτε άλλο και ιδιαίτερα…
μέλι(;)
έστω και κλεμμένο, από ξένες κηρύθρες
μέντορες ακλόνητοι
_τους διαβάζουμε καθημερινά_
είτε «ξιφομαχούν», είτε «συνεδριάζουν»
ο ένας γλύφει τα θαυμαστά έργα του άλλου,
ο ένας φτύνει στο πρόσωπο του άλλου,
μοιράζουν ειρωνεία και πιστο«ποιητικά» νεωτερισμού και πρωτοτυπίας,…
εξαργυρώνουν φτηνά, την επί παντός επιστητού «γνώση» τους ,…
παντοκράτορες, αφορίζουν μεταφυσικά ότι και όποιον δεν τους γλύφει και παραμένουν κραταιοί
κλειδοκράτορες, λεσχών, ορατών και αοράτων,
θεματοφύλακες του «κανόνα»
(παγκόσμιας σταθεράς της μετριότητας)
Ας τους αφήσουμε λοιπόν,…
Την Καλησπέρα μου
Και Συγχαρητήρια για τη θαρραλέα άρνηση στη σιωπή
Που επέλεξες
"Άδραξα την ανάσα σου σφιχτά
στην αγκαλιά της νύχτας
.....................
Την εκκωφαντική σου σιωπή
που αιωρείται αέναα
στο απόκρυφο ακρογιάλι σου
κάτοπτρο κι αντιφέγγισμα
στο μελαγχολικό φεγγάρι
που τη μορφή σου έπαιρνε
κι ήθελε τόσα
και πόσα ακόμα να μου πει,
μα σιωπούσε επίμονα πολύ.."
Την καλημέρα μου καλή μου φίλη Σοφία..
Και την εκτίμηση μου..
Να γράφεις μόνο και να χαμογελάς..
Και τα δυο τα κάνεις υπέροχα..
Να είσαι και να περνάς καλά..
Μέσα από την σιωπή μπορούμε να πούμε χιλιάδες πράγματα.
Ίσως γιατί όταν τα χείλη σιωπούν μιλούν τα μάτια τα χέρια τα χαμόγελα τα δάκρυα το σώμα ολόκληρα.
Κι αυτά τα λόγια δεν παρερμηνεύονται ούτε αμφισβητούνται.
Καλό σ/κ Σοφία
Είναι φορές που η σιωπή ηχεί πιο δυνατά από όλες τις φωνές του κόσμου, σε ξεκουφαίνει και σε εξοντώνει, σαν μυστικό, σαν ενοχή. Η χειρότερη από όλες. Η πιο θανατηφόρα.
Πάντα εμπνευσμένη η γραφή σου, χαίρομαι να μοιράζομαι τα ταξίδια του μυαλού σου.
Φιλιά :)
jacki
Μαρια Νικολαου
Έλενα
Ρένα
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
Yiannis
Φαιδρα φις
ΝΑΪΑΔΑ
Μαργαρίτα
Vaso Mprataki
Political Prelude
Βασίλης
Τάκης Τσαντήλας
Αναστασία
evaggelia-p
Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βρίσκω εδώ τις ανάσες σας με λέξεις που συναντούν τις δικές μου κι ανοίγουν τους δίαυλους μιας επικοινωνίας όμορφης στα μοναπάτια της σκέψης. Να είστε όλοι καλά.
Δημοσίευση σχολίου