Λησμονημένες αισθήσειςσχεδόν απόκληρες
συνοδεύουν την ενοχή
το δίχτυ πούχες πιαστεί
πριν ο χρόνος
σαν άμμος κυλήσει
σπάζοντας το γυαλί κλεψύδρας
που το μέτρημα ξέχασε
μαζί με το μελάνι
που σβήστηκε
σε άδεια σελίδα.
Έμειναν τα δάχτυλα
να νιώθουν τη φωτιά
που καίει τη μνήμη.
Ακολούθησα τα ίχνη
για ν' αφήσω
στην άκρη της θάλασσας
την ανάμνηση
πριν ταξιδέψει
σε άλλον αστεροειδή
και κατοικήσει
όπως εγώ στο δρόμο
σαν θάνατος κατοικώ
με λόγια πληγές
που τα φόρεσα
κι ας μη χώραγα
στη δική μου σκιά.
Μόνο μια πέτρα
σφικτά κράτησα
με ενέργεια μαγική
για να μπορώ τον σχηματισμό
των ματιών σου να βλέπω...
23 σχόλια:
Kι αυτή η πέτρα είναι η πεμπτουσία της ζωής.Είναι η μαγιά που κρατεί την ιερή ανάμνηση.Νάσαι πάντα καλά Σοφία να μας δίνεις μύχια κομμάτια της ευαισθησίας σου.
Και ξερεις ποιο ειναι το πιο τραγικο..
Να μη χωράς καν στη δική σου σκιά..
Καλο βραδυ Σοφία
Θέλω κι εγώ μια πέτρα τέτοια με ενέργεια μαγική.. Είναι που κοντεύω να ξεχάσω τα μάτια του.
Μια πέτρα
Ένας κόκκος στην κλεψύδρα
Μ όλη τη μνήμη
του βλέμματος
και την ενέργεια
την απ΄ αρχής του κόσμου.
Και η θάλασσα που θα ποντιστούμε
και ο τύπος των ήλων
Κι οι άκρες των δακτύλων
που στις μνήμες τους
θα πιστώνουμε την
ανάγκη μας
σαν έρχεται κρύο,
ραμμένα όλα στο ίδιο ρούχο
που φορέσαμε,
που χωρέσαμε,
που φέραμε τη ζωή μας ως εδώ,
που θα την πάμε παραπέρα ..
Για όπου ..
Για όσο ακόμα …!.
ευχή για μιά Μέρα Καλή
μπορώ ακόμη και σαν θάνατος να κατοικώ; θα έχω μια ενέργεια, συνενοχή πως ξέπλυνα μες τις πληγές τα δάκτυλα
λευκά μετά ν' ανοίξουν όλοι οι πόροι
από την άκρια της θάλασσας
έως τη βύθια πέτρα
να βλέπω να οσμίζομαι
κι ας μη μιλώ
καλώς σε βρίσκω
ενέργεια θετική!
Έμειναν τα δάχτυλα
να νιώθουν τη φωτιά
που καίει τη μνήμη
Μα αλήθεια μπορεί να καεί η μνήμη ή μπορεί μόνο να μας καίει;
"για να μπορώ τον σχηματισμό των ματιών σου να βλέπω"...
Τα αγαπημένα μάτια που καθρεφτίζονται γύρω μας και μες στα χέρια μας...
Σοφία υπέροχο αυτό που γράφεις
πριν ο χρόνος
σαν άμμος κυλήσει
σπάζοντας το γυαλί κλεψύδρας
που το μέτρημα ξέχασε
μαζί με το μελάνι
που σβήστηκε
σε άδεια σελίδα.
Πικρά λόγια Σοφία, πικρά λόγια...Αναδεικνύουν την Ποίηση αλλά αναδεικνύονται κι οι πληγές της ψυχής...
Πως σβήνονται έτσι τα ίχνη μας στον χρόνο... σαν τα βήματά μας στην αμουδιά... και το μελάνι από τα γραπτά στη σελίδα αρχίζει να ξεθωριάζει και σβήνει και χάνεται και τα λόγια μας στο άπειρο κι αυτά... και αυτά τα ίχνη είναι που κάποιες φορές ψηλαφούμε για να ξαναθυμηθούμε, να επαναφέρουμε και να ξυπνήσουμε από τον βαθύ τους ύπνο... τα βιώματα...
καλή Κυριακή να έχεις...
στα μάτια θα δεις όλο το ταξίδι...
εκπληκτικοί στίχοι Σοφία!
είθε η φωτιά των ακροδαχτύλων
ν'αγγίζει την πέτρα
όχι για να πετρώνουν οι αισθήσεις
και τα αισθήματα
αλλά για να κρατούν
τη φλόγα των βλεμμάτων ζωντανή
και ακέραια...
σε φιλώ πολύ αγαπημένη μου
σ'ευχαριστώ για την πρωινή τέρψη...
καλημέρα
Της κλεψύδρας το γυαλί
να σπάσει
Ο χρόνος λεύτερος να τρέξει
Στο λαβύρινθο των κόκκων
Στην αχρηστία το πέρασμα να ρίξει
Κι ας είναι το μελάνι
Να μην κάψει άλλη λέξη
Γιατί σαν το χρόνο μπερδέψεις
Και μέσα στη δυστοκία του χαθείς
Θα ζεις με δάχτυλα και μάτια
δικά σου
Με Αφή και ρίγος, κόκκινο αληθινό
Υπέροχες οι «λησμονημένες αισθήσεις» σου,
εικόνες γενούν και ενέργεια μας γεμίζουν στο άγγιγμα τους,…
Καλημέρα Σοφία μου
"Αναδιφώντας τους παλμούς
της σιωπής και της ανάσας σου
πάλι με φως θα σε αγγίξω
μ΄ αμαρτωλά ποιήματα
που περιφέρονται γυμνά
μέσα στη νύχτα
σαν μυστικά φιλιά και άστρα.."
Αγγίζουν πάντα τις αισθήσεις
οι υπέροχοι στίχοι σου..
Καλησπέρα Σοφία μου..
...πριν ο χρόνος
σαν άμμος κυλήσει
σπάζοντας το γυαλί κλεψύδρας…
Σοφία
Με μια κλεψύδρα στιγμές
μετράμε τη ζωή μας
και κόκκοι λέξεις
πότε γεμάτες πότε άδειες
κυλάνε σε λευκές σελίδες.
Η μνήμη μετρώντας
στιγμές και σελίδες
καίγεται απ' το χρώμα των λέξεων
κι αναζητά σε διαδρομές θαλασσινές
τη σκοτεινή σκιά του ερωτα.
κρατησε την πετρα...
οι αισθησεις δεν λησμονουνται...
λιγακι αποκοιμιουνται θαρρω...
νεραιδενιοα φιλακια!!!
...να μπορώ τον σχηματισμό
των ματιών σου να βλέπω...
Ό,τι πιο όμορφο, το βλέμμα
αγαπημένου...
Μια γλυκιά *καλημέρα* κι από μένα
καλή μου Σοφία!!
"Έμειναν τα δάχτυλα
να νιώθουν τη φωτιά
που καίει τη μνήμη."
Δεν ξέρω γιατί, αλλά εμένα αυτό μου έμεινε στο μυαλό. Ίσως επειδή συνδέω την αφή με την ψυχή. Μέρα καλή
μια φεγγαρόπετρα
στο σχήμα της έλλειψης...
***
υπέροχο Σοφία...
την καλημέρα μου
Μ'εναν παράξενο τρόπο μίλησες μέσα μου σήμερα..μ'εναν παράξενο τρόπο.
Σα να ντυθηκα τις λέξεις σου και να με είδα στον καθρεφτη
"όπως εγώ στο δρόμο σαν θάνατος κατοικώ
με λόγια πληγές
που τα φόρεσα
κι ας μη χώραγα στη δική μου σκια"
Μαλακώνει ο πόνος όταν τον εκφράζουμε με λόγια ; Δε γυρευω απαντηση ....μονολογω. Γνωριζω την αναγκη αυτης της πηγαιας έκφρασης.
Ή του δίνουμε μορφή για να θυμόμαστε τις εκδορές της ψυχής μας ;
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή, Σοφία !
υπέροχο!
Έμειναν τα δάχτυλα
να νιώθουν τη φωτιά
που καίει τη μνήμη.
APLA YPEROXO!
..Πολύ όμορφο..
Καλό 3ημερο..
Άλλη μια φορά μακριά κι όμως τόσο κοντά στη δική σας σκέψη.
Είναι όμορφο έτσι όπως σας νιώθω δίπλα μου, με τους προσωπικούς κώδικες επικοινωνίας που έχω αναπτύξει με τον καθένα από εσάς.
Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου που είστε εδώ.
Δημοσίευση σχολίου