Έτσι όπως φεύγουν τα σύννεφααπό έναν ήλιο που τρέχει
φθάνει εδώ σε ανήλιαγα χώματα
που προσκυνούν θεατές
σε βωμούς άχραντων μυστηρίων
με ελπίδες ζωής
σε φωτισμένες καρδιές
που προσπερνούν τις ασχήμιες
προδομένων λαών.
Διδάσκουν ζωή
σε όνειρα κρεουργημένα
αδιαφορούν για τα ψέμματα
με το βλέμμα στραμμένο ψηλά.
Το μυαλό δεν θερίζεται
η φαντασία τα δίχτυα απλώνει
να αλιεύσει ψευδαισθήσεις
που άλλοι θανάτωσαν
μια στιγμή εικονολαγνείας.
Μαγεμένος αυλός
και πίσω του ακολουθούμε
δεν υπάρχουν φεγγάρια σβηστά
τ΄αστέρια στη Γη κατεβαίνουν
δείχνουν τον δρόμο
δείχνουν τον δρόμο
ένα ένα φωτεινά πετραδάκια
δεν ρωτάμε
ακούμε τη μουσική
που χαϊδεύει ψυχές
υπάρχει η γεύση
απ' όλο αυτό το φως
που διώχνει τον θάνατο.
34 σχόλια:
Tι ομορφες και αισιόδοξες λέξεις
Σοφία μου..
Δυστυχώς για μένα δεν μπορώ να τις νιώσω..
Εχω παψει εδω και καιρό να νιωθω την ομορφιά αυτή που ίσως υπηρχε παλαιότερα κάποιες φορές μέσα μου..
Μια ομορφη μερα να εχεις
Υπέροχοι οι τελευταίοι τρεις στίχοι. Στάζουν αισιοδοξία. Ακριβώς ότι χρειαζόμαστε περισσότερο αυτές τις μέρες. Μέρα καλή
Μετά από τόση απογοήτευση, θλίψη και -ελπίζω- αυτοκριτική δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά αυτόν της ελπίδας.
Μας λυτρώνουν οι στίχοι σου.
Σαν να άνοιξες το πατζούρι και να μπήκε πολύ φως.. Όμορφο πολύ.
"Το μυαλό δε θερίζεται"...
Δεν τους αφήνουμε να μας το θερίσουν
Σοφία, ελπίζουμε, αφού μπορούμε ακόμη να μαχόμαστε, ο καθένας με τον τρόπο του.
Καλημέρα!
Μαρία Νικολάου...
Σ' ευχαριστώ Μαρία, όμως ψυχή μου πρέπει να ξαναβρείς την αισιοδοξία σου, πρέπει ν' ανοίξεις τα παράθυρα της καρδιάς σου για να μπει το φως. Εσύ ξέρεις τον τρόπο, τον έχεις μέσα σου. Καλό σου μεσημέρι.
Λάκης Φουρουκλάς...
Χαίρομαι που συναντιόμαστε κάτω από αισιόδοξες λέξεις. Γλυκά σε καλώς ορίζω. Νάχεις ένα όμορφο μεσημέρι.
pandora...
Η ελπίδα που βρίσκεται εκεί στο κλειστό σου κουτί και μας δίνει συχνά πυκνά τη γεύση της και την λύτρωσή μας.Καλό μεσημέρι καλή μου.
jacki...
Αυτό ακριβώς έκανα κοριτσάκι μου, άνοιξα όλα τα παράθυρα για να μπει το φως. Καλό σου μεσημερι.
Ευαγγελία Πατεράκη...
Η μάχη δεν καθορίζεται, ορίζεται από την δύναμη του καθενός κι όποιος αντέχει πολεμά είτε στην πρώτη γραμμή, είτε από το μετερίζι του...
Καλό μεσημέρι.
Ανθρωπος = Άνω θρώσκω - Στρέφω το βλέμμα ψηλά, ελπίζω...
Και αν δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε στο δρόμο των αστεριών θα ακολουθήσουμε τα φωτεινά πετραδάκια στη γη για να βγούμε από το λαβύρινθο...
Odiporos...
Τα φωτεινά πετραδάκια ακολουθούμε
μήπως και βγούμε στο φως...
Καλό σου βράδυ.
Το χρειαζόμουν ....Αυτό το παράθυρο στο φως.
Ξέρω.....τη δική σου ανάγκη εξέφρασες....μα ακούμπησες βαθιά και στη δική μου
Σ'ευχαριστώ..... όχι για τη γραφή, αυτη ειναι έργο του δημιουργου....Για την πάντα διακριτική παρουσία
Καλό σου βράδυ!
Melian...
Καλή μου ΕΛ ξέρω ότι μπορείς ν' ανοίγεις ένα παράθυρο για να μπει το φως όποτε κι όταν εσύ το θελήσεις. Είναι η ζωή που μας κυνηγά κι ενδεχομένως δεν προλαβαίνουμε. Αυτό είναι πάντα εκεί και περιμένει ν' αγγίξουμε το πόμολο, ας μη το ξεχνάμε. Όσο για την παρουσία-απουσία, αφουγκράζομαι και κάποιες φορές επιλέγω συνειδητά τη σιωπή.
Αληθινά, χαίρομαι όταν συνομιλούμε,καλό σου βράδυ.
Σοφία Στρέζου,
δεν καθόρισα τη μάχη. Δεν είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή όμως που είμαστε άνθρωποι έχουμε χρέος να δημιουργήσουμε, Σοφία. Ο καθένας με τον τρόπο του. Και στη ζωή, όλοι γνωρίζουμε, ότι υπάρχουν μάχες άπειρες και καθημερινές. Όλοι είμαστε μαχητές και όλοι πρέπει να αντέχουμε, γιατί πόλεμος υπάρχει παντού ακόμη κι εκεί που δεν το περιμένουμε...Δυστυχώς...
Φιλιά
Ευαγγελία Πατεράκη
Ευαγγελία Πατεράκη...
Έγινε κάτι και δεν το κατάλαβα. Τα ίδια λέμε κορίτσι μου.
Σοφία, όπως και στο ποίημα που δημοσίευσες στο blog σου, έτσι και εδώ, αισθάνομαι ότι διαφωνείς - συμφωνείς (;) και πάλι το ίδιο. Δεν καταλαβαίνω τελικά τι συμβαίνει. Τέλος πάντων δεν πειράζει. Για μένα είναι σημαντικό το ότι με διάβασες.
Σ' ευχαριστώ! (το ίδιο θα αναρτήσω και στα σχόλια του blog σου)
Ευαγγελία Πατεράκη...
Σου απάντησα ήδη στο blog σου. Εάν θέλεις οποιαδήποτε διευκρίνηση να μου στείλεις mail. Αφήνομαι στην διάθεσή σου.
ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΧΟΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΓΡΑΦΗΚΕ ΑΣ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΕΙ Η ΣΟΦΙΑ .
ΕΓΩ ΤΟ ΕΚΑΝΑ.
ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΙ ΚΑΚΕΣ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΘΕΛΩ.
ΛΙΓΟΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΒΛΑΠΤΕ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΥΨΗΛΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.
ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΦΕΡΟΝΤΑΙ.
ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ.
ΚΛΕΙΝΩ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ.
"τυχαία
και εντελώς συμπτωματικά
σας διαβεβαιώ
είδα πολλά
αλλά μόνο η αναίτια θλίψη
με κάνει να θυμάμαι κάτι
απο το παρελθόν ...
σαν ένα γλυκό που τόσο
πολύ κάποτε λαχτάρησα
μα ξεχάστηκα να κοιτάζω
το κουτί που το είχε
τόσο όμορφα φυλακισμένο..."
Το Φως Σοφία μου πάντα
γεύση που μας περιμένει
να την δοκιμάσουμε
Την καλησπέρα μου Σοφία
:)
Μαρία Νικολάου...
Η πρωτοβουλία σου αυτή ομολογώ πως με συγκίνησε, όμως ο καθένας καλή μου μπορεί να γράφει αυτό που θέλει. Για μένα δεν υπάρχει λογοκρισία από τη στιγμή που όλοι εκτιθέμεθα κι ο οποιοδήποτε μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Δεν στράφηκα εναντίον κανενός, απλά την σκέψη μου κατέθεσα. Εάν δεν μπορεί κάποιος να διαβάζει και βλέπει παντού διώκτες, λυπάμαι αλλά δεν βρίσκομαι εκεί. Είμαι εδώ για να υπερασπιθώ την αλήθεια όλων, χωρίς ορισμούς ή ετικέτες που ταυτοποιούν το όποιο σχήμα γραφής του καθενός. Για μένα προσωπικά ο σεβασμός είναι δεδομένος πόσο μάλλον όταν μπαίνω στην διαδικασία ν' αφήσω σχόλιο στην όποια ανάρτηση.
Καλό ξημέρωμα.
Maria R. ...
Σ' ευχαριστώ Μαρία μου για τις λέξεις σου. Γλυκό του κουταλιού εκείνη η γεύση από φως που ακόμα δεν γευτήκαμε...
Καλό ξημέρωμα να έχεις
Η γεύση του μένει
Αδυσώπητος κριτής κι οδηγός
Θάνατος πατά
Θάνατος διώχνει
Άγιες Μέρες
«των Αχράντων Μυστηρίων η φανέρωσις»
Μη ξεχαστούμε
στην κορυφή η Μνήμη
Αιχμηρή
να σκίζει το νεφελώδες ιδίωμα
να φωτίζει
παρατεταμένη κρουστική
απέθαντη
Βασίλης...
Πάντα η μνήμη
αιχμηρή
στην κορφή κατοικεί
απέθαντη
δεν ξεχνά
οδηγεί
τα επόμενα βήματα
στους ίδιους προορισμούς...
Καλό βράδυ Βασίλη μου.
"Τα σύννεφα ανταμώνουν
πάλι τη σιωπή
σ΄ένα φαράγγι μέσα
σκοτεινό και ομιχλώδες
όπου φυτρώνουν δάκρυα
και μυστικά αγγίσματα.."
Καλησπέρα Σοφία μου
των υπέροχων στίχων..
Το φεγγάρι λάμπει φωτιά,
μες στην ερημιά
των σπλάχνων μου.
Το φως του πυρωμένο,
ανέγγιχτο από αιώνες·
και η νύχτα είναι γεμάτη
από θεούς
___________
Καλημέρα Σοφία!
Σ' αυτή τη παρακμή που θέλουν να μας υποβάλουν οι στίχοι σου Σοφία
"διδάσκουν ζωή σε όνειρα κρεουργημένα" ,γεννούν "ελπίδες ζωής " και κρατάνε τη ποίηση ζωντανή
Τάκης Τσαντήλας...
Σ' ευχαριστώ καλέ μου φίλε, είναι εκείνα τα μυστικά αγγίσματα που θα μας φέρνουν κοντά, σε όλους τους καιρούς. Όμορφη μέρα να έχεις.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ...
Νύχτα κα μέρα
οι θεοί είναι εδώ
να στέλνουνε φως
σε καρδιές σκοτεινές
να λάμπουν οι μνήμες
να ξυπνούν συνειδήσεις...
Καλή σου μέρα.
and33...
Δεν έχουν τέλος οι παρακμιακές μέρες Ανδρέα. Όλοι μαζί ενώνουμε την φωνή για την ζωή που φεύγει, λεηλατείται, καπηλεύεται. Το Χρέος απέναντι στο δώρο αυτό, ας γίνει η δική μας αντίσταση στο άγριο φονικό.
Σ' ευχαριστώ, η ελπίδα πάντα συντροφεύει τις δύσκολες ώρες. Καλημέρα.
πλυμμηρισαν οι λεξεις την καρδια μου φως και ομορφια...
αισιοδοξια και γαληνη...
πραγματι η ζωη περιμενει...
δεν εχει παντα τουτη την μορφη αλλα αξιζει να προχωρησεις μονο και μονο για να δεις κεινα τα αστερακια που θα φωτιζουν τον δρομο το καθενα...
πολυ ομορφο σοφια μου!
νεραιδενια φιλακια!!!
ΝΑΪΑΔΑ...
Σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Σε δύσκολες μέρες ας αφήνουμε κάποια αστεράκια να μας δείχνουν τον δρόμο κι ας πλυμμηρίζουν με χαρά την καρδιά μας οι λέξεις.
Όμορφη μέρα να έχεις.
Πολύ αισιόδοξο νόημα..
Η μουσική υπόκρουση οτι καλύτερο για αυτό το ποίημα.
νασαι καλά.
roadartist...
Δύσκολες μέρες και χαθήκαμε... χαίρομαι που σε συναντώ πάλι. Να είσαι καλά κορίτσι μου. Καλό Σ/Κ
Δημοσίευση σχολίου