Μιλάνε τα βλέμματα
στο παιγνίδι με το χρόνο
με τη σιωπή
στον αόρατο ωκεανό
ανοίγεις τους ασκούς του Αιόλου
της μοίρας κλειδιά κρατάς
δίπλα σε κύματα που κυλούν
κι αργοπεθαίνουν
με την αφή αδιάφορη
με τα φιλιά ανεύρετα
σε κήπους βυθών
*με το έλα* να λείπει
στην άγρια θάλασσα
στα θλιμμένα σύννεφα τ' ουρανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου