Δεν ξέρω γιατί επιστρέφω πάντα
εκεί στα λόγια του Ποιητή
και τότε θυμάμαι πιό πολύ
σπαρμένες ασύνειδα μέσα μου
κρυσταλλωμένες λέξεις
ρευστοποιούνται και μεταγγίζονται
γίνονται συνειδητές ιδέες
ορόσημα μιας πορείας
και στόχοι κατάκτησης
ντύνονται την ωραιότητα του Λόγου
της Γνώσης και της Αλήθειας
γίνονται ενότητα που υφαίνει τον ιστό
δεν είμαι πιά θεατής
αλλά γεύομαι την εμπειρία της Σύνθεσης
της Σκέψης και της Πράξης
ίσως να μη προφτάσω
ν' ανέβω στο πρώτο σκαλί
μ' ακολουθώ ένα πεπρωμένο
που χαράσσεται στα όρια της Σιωπής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου