κι όλες εκείνες
οι γεμάτες σιωπή ώρες σου
θα κυβερνούν αισθήσεις
σε χαμένες μέρες του χθες και του αύριο
θα κυνηγάς φιλιά
σε σπασμένα σύρματα
σε μεθυσμένα αγγίγματα
που θα κρύψεις σε μπουκάλια
σε κάποια άκρη της Γης
από ποιό αιώνιο δράμα
ζητάς τώρα να λυτρωθείς
δεν μπορείς
θα κρυφτείς πίσω από στίχους
γεμάτους φωτιά
λαθραία θα ονειρεύεσαι
γύρους θανάτου στο σώμα μου
θα μετράς μιά- μιά τις ανάσες
σε παλιές αγάπες που έφυγαν για να με βρεις
και μετά μ' αέρα και βροχή θα... φεύγεις
μια αστραπή θα φωτίζει τον δρόμο σου
κι ένας τυφώνας θα σε καλεί χωρίς αποσκευές
για το νησί της... Κίρκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου