Αδιέξοδο

Ποιές φρικτές απειλές ξεσηκώνουν ναυάγια
ποιά ασυνάρτητη αμαρτία
κυκλώνει τον έρωτα
κι οι μέρες να περνούν
σμίγεις με κείνες τις σκιές
που ολοένα προσπερνούν
μένεις πίσω και μιλάς στη βροχή
μα τα λόγια της σύντομα ξέχασες
έπαψες ν' ακούς τα τραγούδια
που σου σφυρίζει ο άνεμος
ραντίζεις μ' αγιασμό
τους δρόμους της ερημιάς σου
θέλοντας να ξορκίσεις τους τοίχους
που σταθερά σ' εγκλωβίζουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: