Εκείνο το φεγγάρι φταίει
ήτανε τόσο λαμπερό
είχε κάτι από σένα, κάτι από μένα
κι άθελά του μας πλάνεψε
σε κείνο το ταξείδι σε νύχτες λευκές
μετράγαμε στ' άστρα όσα είχαμε ζήσει
ξημερώνει ...
σε παίρνει και κείνο το τραγούδι
σε νανουρίζει
σε λίγο ένα καινούργιος ήλιος
θα πέσει στα μάτια σου
να τ' ανοίξεις σιγά
μη τύχει και καείς απ' το φως
και να κρατήσεις εκείνο το φεγγάρι
που είχε κάτι από σένα, κάτι από μένα...
1 σχόλιο:
"Δραπέτης στον άνεμο σε γνώρισα
ηλιοβασίλεμα από κείνα
που εισχωρούνε εντός σου
μύριζες αύρα θαλασσινή και άλμη,
ηδύφωτη ολκή άνθισες μέσα μου
την πεθυμιά μύριων παρεκτροπών
μου ανέσυρες, ραίνοντας
μ΄ ανασαιμιές αμάραντες το χρόνο
αμόλευτη νύμφη
των κρυφών μου σιωπών.."
Η γραφή σου εξαίρετη Σοφία μου..
Αγγίζει βαθιά τις αισθήσεις
και αναδύει εύοσμα συναισθήματα..
Θα ήθελα πολύ αν τυχόν
έχεις εκδόσει κάτι
να με πληροφορήσεις που
και πως θα το βρω..
Να είσαι καλά..
Καλησπέρα και καλό ΣΚ..
Δημοσίευση σχολίου