΄Ησουν παιδί...


Τότε ήσουν παιδί
ταξίδευες στα εύκολα
δεν ήξερες για τα δύσκολα
που θα 'ρθουν
να σε βρουν ανέτοιμο
να χτυπάς μέρες κι εμπειρίες ζωής
κάνοντας πάντα τα ίδια λάθη
με το μυαλό να μπήγει
μαχαιριές στη ψυχή
κι ύστερα με τα μάτια κλειστά
να κλαίς βουβά
για κείνα που ίσως κάποτε θαρθούν.
΄Ερχεται η αυγή για να σε σώσει
από το παραμιλητό κι απ' τον πυρετό σου
δεν φτάνει ένα κορμί μόνο
ν' αντέξει
τόσες άνοιξες, τόσα καλοκαίρια.
Τότε ήσουν παιδί
που ταξίδευες στα εύκολα
τώρα στα δύσκολα
γύρω σου όλα φωτιά
σπαρτά που καίγονται
στο πρώτο λιοπύρι.

2 σχόλια:

melian είπε...

Και σαν παιδια στα δύσκολα ταξιδευαμε...και τότε είχαμε τους φόβους μας...απλά τότε

ήταν το όραμα μπροστά...
και κανείς δεν μπορούσε να μας το κλεψει

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

elmelissa...
Με χαρά σε ξαναβρίσκω στις σελίδες μου.Το σεργιάνι σου σ΄αυτές μου δίνει άλλη μια ευκαιρία να συμφωνήσω μαζί σου ως προς το όραμα.Θεωρώ πολύ όμορφο να συναντά κανείς ανθρώπους στη ζωή του που η αναζήτηση τους οδήγησε πολύ πιθανό σε κοινά περάσματα και μονοπάτια...