Πόσα πράγματα έπρεπε να ξεπεράσωγια να φτάσω σ' αυτό
που όλοι λέγανε * τέλος *.
Και κείνα τα δάκρυα που κύλησαν
πάνω στην αγωνία μου,
και κείνα που δεν έπεσαν ποτέ
με σκότωναν κάθε μέρα,
και κάθε μέρα εγώ
έπρεπε να χαμογελώ
και τους δείκτες του ρολογιού
να γυρίζω πίσω.
΄Ενας ακόμα θάνατος κάθε βράδυ
και κάθε πρωί,
μια καινούργια άνοιξη
... μόνο για μένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου