Της ίδιας σου της νίκης αιχμάλωτος
πίσω από το φράγμα των ματιών σου
κλαις για τη βροχή
δεν ισορροπείς στης ζωής το σχοινί
μιμείσαι, σε δονούν οι σιωπές
χωρίς να μπορείς ν' αναστηθείς
παρασύρεσαι σε πόρτες φωτεινές
σε ρυθμούς όχι δικής σου επιλογής
κι οδυνηρή είναι η δραπέτευση
στην άνιση μάχη με το σώμα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου