Φοβάμαι τις λέξεις
Φοβάμαι τις λέξεις
που κάποιο βράδυ
ξέφευγαν σαν σκιές
στο μισοσκόταδο
πριν προλάβουν να γραφτούν
στο χαρτί της αγάπης
Το μελάνι έσταζε σαν βροχή
στο κλειστό παράθυρο
ραντίζοντας με στάλες
θραύσματα λήθης
στο βαθύ μυστήριο
της ανάμνησης
