Στις
επόμενες συνεδρίες
θα
είσαι η λέξη
που
ποτέ δεν ειπώθηκε από χείλη
αφού
το στόμα διαρκώς στέγνωνε
στις
προηγούμενες συναντήσεις.
Μόνον
τα μάτια
υγραίνονταν
κάθε φορά
στον
ελάχιστο ψίθυρο
σαν
σέρνονταν χαμηλόφωνα νοήματα
αγγίζοντας
τρυφερά
μικρά
μυστικά αγάπης
που
κύλαγαν στο μισοσκόταδο
με
σιωπηλές αφηγήσεις
στην
ιστορική των δακρύων.
Ήξερες
να σωπαίνεις στις εκρήξεις
επεκτείνοντας
σε εκχύσεις όρια
που
εξαΰλωναν το ανέφικτο
σε
αγρυπνίες ρωγμών
που
έπρεπε να κλείσουν
καθώς
γλυκά επέμενε η γεύση της επιθυμίας
μιας
ακριβοθώρητης νοσταλγίας
να
ξεπλύνει με τάξη ήχους
αναβαφτίζοντας
σε διαυγείς βυθούς συναισθήματα
που
ακόμα δεν έχουνε λήξει.
