Έληξαν…
περιγράμματα
αγγιγμάτων
στις
διαφάνειες των δακρύων
με
την απορία μετέωρη
στη
συμφωνία μελλοντικής σιωπής
στην
αδιάψευστη δίψα για λύση του γρίφου
στα
σκοτεινά περάσματα αινιγμάτων
που
μυστικά κλαίνε φθινόπωρα
στα
ξεβαμμένα χρώματα της ώχρας.
Στο
ωχρό πρόσωπό σου
η
αμφιβολία στέκει μισή
στις
άλυτες εξισώσεις
στην
ατολμία των αποφάσεων
με
άυπνους θανάτους.
Ο
χρόνος…
θα
λύσει μυστικά αφανέρωτα
και
θα πνίξει φονικά ένστικτα
σε
δυο άστρα που ήδη κρέμονται
από
την υπόσχεση της λύπης.
